Παρόν
Ακουμπώ το μέτωπο μου πάνω στο δικό του ενώ το χέρι μου χαϊδεύει το μάγουλο του "Αγαπα με"ψιθυριζω με τη φωνή μου να σπάει καθώς κλείνω τα μάτια μου. Η μυρωδιά του αρρενωπου δέρματος του και το έντονο άρωμα που φοράει εισχωρεί μέσα στα ρουθούνια μου κάνοντας με να ριγησω ολόκληρη. Τα μεγάλα χέρια του πάνω στη γυμνή μου πλάτη με κάνουν να λιώνω σαν το υδράργυρο και η τρελή επιθυμία το να νιώσω τα σαρκώδη χείλη του πάνω στα δικά μου με κατακτά.
"Δεν μπορώ... "σιγομουρμουριζει και η λέξη σαν λεπίδα τρυπάει τη καρδιά μου.
"Σε παρακαλώ πολύ. "ψιθυρίζω αξιολύπητα.
"Δεν γίνεται, carino. "επιμένει να αρνείται το να με συγχωρέσει.
Αναστενάζω αηχα και με ένα αμυδρο χαμόγελο απομακρύνομαι από δίπλα του. Ακουμπώ τα χέρια μου πάνω στα κάγκελα της βεράντας και το βλέμμα μου περνάει και σταματάει πάνω στο επιβλητικό άγαλμα του Τζορντανο Μπρούνο που βρίσκεται στη μέση της πλατείας του Κάμπο Ντε Φιορι, η Πλατεία των λουλουδιών. Με τη προσοχή μου να είναι στραμμένη πάνω στο μνημείο του Τζορντανου Μπρούνο,ο οποίος στέκεται εκεί για να υπενθυμίζει τη μετάνοια των ανθρώπων που τον κατηγόρησαν και τον καταδίκασαν σε θάνατο.
Οι άκρες των χειλιών μου τραβιουνται και σχηματίζουν ένα ειρωνικό χαμόγελο καθώς σκέφτομαι τη κοινωνική κατακραυγή. "Θα μπορούσες έστω να μου δώσεις μια ευκαιρία προτού με ρίξεις στα πυρά"ψιθυριζω πληγωμένη. Κουνάω το κεφάλι μου απογοητευμένη και ύστερα συνεχίζω "Έχω μάθει στη ζωή μου πρωτα να κοιτάζω τα παρασκήνια προτού βγάλω τα συμπεράσματα μου". Καθώς ανοιγοκλείνω τα βλέφαρα μου ένας βαρύς αναστεναγμός βγαίνει μέσα από το στόμα μου. "Μεγάλωσες και εσύ σε φτωχή γειτονιά της Ρώμης και ξέρεις από πρώτο χέρι τι πάει να πει επιβίωση. Πως μπορείς να κρίνεις το ανήθικο μου παρελθόν από τη στιγμή που ήσουν μέλος στη φαμίλια του Μορετι;". τον ρωτάω με ένα παράπονο για το πόσο άδικα με κατακρίνει. "Δεν υπάρχει και καμιά διαφορά ανάμεσα μιας πορνης και ενός μέλος του οργανωμένου εγκλήματος. Και τα δύο είναι θανάσιμα αμαρτήματα" συμπληρωσα ρουφώντας τη μύτη μου.
"Όμως εγώ δεν ασχολιομουν με τις βρωμοδουλειες του Μορετι"τον ακούω να λέει και ένα πνιχτο γελάκι βγαίνει μέσα από το λαιμό μου.
"Ναι, όμως δεχόσουν να πληρώνει τις σπουδές σου με τα βρώμικα χρήματα του". ανταποδίδω ειρωνικά.
