Τα μάτια της με κοίταζαν τρομαγμένα "Μα γιατί;"απόρησε."Δεν έχω ιδέα. Για το μόνο πράγμα που είμαι σίγουρος είναι ότι δεν ήταν τυχαίο γεγονός η παγίδα που σου έστησαν με τον αδερφό μου και το ζήτημα με τα λαθραία".της αποκάλυψα και εκείνη με κοίταξε ανήσυχη. "Είμαι σίγουρος ότι είναι το ίδιο πρόσωπο αυτός που θέλει τα λαθραία με αυτόν που σας έστησε παγίδα".πρόσθεσα.
"Έχεις κάποιον στο νου σου;".
Κούνησα απελπισμένος το κεφάλι μου "Πολλούς!". Κάτι το οποίο ήταν αλήθεια.
Με κοίταζε σκεπτική και σιωπηλή ώσπου έσπασε την σιωπή ρωτώντας με "Ποιος μπορεί να είναι ο λόγος;".
"Ίσως καθαρά προσωπικός ή μπορεί επαγγελματικός".είπα ανασηκώνοντας τους ώμους μου.
"Επαγγελματικός;".
"Μπορεί πλέον να μην τους κάνω και να θέλουν να με βγάλουν μέσα από την υπηρεσία".
"Μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο;"αναρωτήθηκε έντρομη.
"Φυσικά, carino, εννοείται αυτό. Δεν τους κάνεις, σε σβήνουν από το χάρτη μέσα σε μια νύχτα".της είπα και αμέσως εκείνη τρομαγμένη έκλεισε το στόμα της με την παλάμη.
"Και τότε γιατί ζητάνε απελπισμένα από εμένα να φέρω τα διαμάντια;"
"Δεν είναι προφανές;"την ρώτησα και εκείνη ζάρωσε τα φρύδια της. "Φέρνεις τα διαμάντια, σε πιάνουν επ' αυτοφόρω, σε πάνε για ανάκριση, σε ρωτάνε που τα βρήκες, τους λες και ύστερα έρχονται και συλλαμβάνουν εμένα.".είπα και σηκώθηκα από το πάτωμα.
Καθώς προχωρούσα προς το γραφείο την άκουσα να με ρωτάει "Δεν θα μπορέσεις να αποδείξεις ότι είσαι μυστικός;".
Έβγαλα το τσιγάρο μέσα από το πακέτο και αφού το τοποθέτησα ανάμεσα στα χείλη μου"Φυσικά και όχι, μωρό μου"είπα και άναψα το τσιγάρο.
"Μα πως γίνεται αυτό; Δεν θα υπάρχουν έγγραφα ότι βρίσκεσαι στην υπηρεσία τους ;".
"Μωρό μου, άμα θελήσουν θα τα εξαφανίσουν μέσα σε μια νύχτα".της εκμυστηρεύτηκα και φύσηξα τον καπνό.