Η ψυχή μας είναι μια απέραντη άβυσσος.
Εύα
Προτού βγω μέσα από το αυτοκίνητο κοιτάχτηκα μέσα από το καθρεφτάκι. Αναρωτήθηκα για ποιο λόγο πρέπει να βρίσκομαι εδώ ενώ θα επρεπε να είμαι δίπλα στον Ματέο. Αναστέναξα και τοποθέτησα το καθρεφτάκι μέσα στη τσάντα μου. "Κυρία Εύα, εγώ θα βρίσκομαι στο πάρκινγκ"με ενημέρωσε ο οδηγός.
"Εντάξει,Φεδερίκο"απάντησα και πριν ανοίξω τη πόρτα.
"Θα σας ανοίξω εγώ"είπε ευγενικά ο οδηγός.
Πήγε να βγει αλλά τον σταμάτησα λέγοντας του "Δεν πειράζει,Φεδερίκο. Μπορώ και μόνη μου".
Τον είδα να νευει το κεφάλι και πάνω στο στόμα του σχηματίστηκε ένα καλοδιάθετο χαμόγελο. Αφού ανταπέδωσα στο χαμόγελο του έπειτα άνοιξα τη πόρτα και βγήκα μέσα από το αυτοκίνητο. Τοποθέτησα τη ασημένια αλυσίδα της μαύρης τσάντας πάνω στο ώμο μου και στρώνοντας το λεπτό ύφασμα του φορέματος μου, το οποίο ήταν στο χρώμα του μπλε της νύχτας, προχώρησα αργά προς το κτίριο που βρισκόταν δίπλα μου. Ήταν μια τεράστια αποθήκη στη περιοχή της Όστιας. Δεν έχω ιδέα τι θέμα θα έχει αυτή η γκαλερί και να πω την αλήθεια δεν έχω καμιά διάθεση να κοιτάζω όλα αυτά τα κουλτουριάρικα έργα τέχνης. Ξεφύσησα απελπισμένα και παράλληλα κουρασμένα και ύστερα προχώρησα προς το κτίριο. Ανέβηκα τα λιγοστά σκαλοπάτια και φτάνοντας μπροστά στη τεράστια σιδερένια πόρτα του κτιρίου είπα στον κύριο που βρισκόταν στη υποδοχή του όνομα μου. Εκείνος κοίταξε μέσα στη λίστα που κρατούσε στα χέρια μου και αφού με εντόπισε είπε ευγενικά "Περάστε!",και άνοιξε τη πόρτα.
Προτού εισχωρήσω μέσα στη αίθουσα του χαμογέλασα. Μπαίνοντας μέσα, το βλέμμα μου περιπλανήθηκε γύρω από το χώρο. Η διακόσμηση σε βιομηχανικό στυλ, ο χώρος φωτιζόταν από προβολείς δαπέδου, οι οποίοι δέσποζαν σε κάθε γωνία της αίθουσας και το πάτωμα από τσιμέντο. Καθώς το βλέμμα μου τριγύριζε γύρω-γύρω κάποια στιγμή εντόπισε τη Κλαούντια να στέκεται στο βάθος της αίθουσας. Το στόμα της σχημάτισε ένα μεγάλο χαμόγελο ενώ εγώ ένιωσα τη καρδιά μου να σφίγγεται από ενοχές. Πως θα την κοιτάξω μέσα στα μάτια, γνωρίζοντας τι έχει συμβεί, ενώ εκείνη αγνοεί το γεγονός ότι ο Τζιάκομο είχε ένα σοβαρό ατύχημα. Η γνώμη μου είναι ότι έχει κάθε δικαίωμα να μάθει τι έχει συμβεί στον Τζιακομο ομως συμφωνώ και με τον Ματέο που θέλει να την προστατέψει από οποιαδήποτε ταραχή άλλωστε κατάφερε και ξεπέρασε το κίνδυνο. Καλύτερα που δεν έμαθε τίποτα η Κλαούντια. Θα ταραζόταν χωρίς λόγο. Βάδιζα προς το μέρος της σκεπτομενη πόσο μαντάρα τα έχει κάνει. Είναι ερωτευμένη μαζί του και έγκυος από άλλον. "Αχ, Κλαούντια,σκατά τα έχεις κάνει", σκέφτηκα από μέσα μου.
