Παρον
Κρατώντας μέσα στα χέρια μου το φλιτζάνι με τον καφέ σκέφτομαι τα τελευταία γεγονότα. Ο νους μου συνεχώς ταξιδεύει στο ότι μου κατέστρεψαν το μπιστρο μου. Νιώθω τόσο θλίψη που μου το κατέστρεψαν. Για έμενα αυτό το μαγαζί ήταν μια λύτρωση. Λατρεύω να μαγειρεύω και όταν βλέπω τους άλλους να απολαμβάνουν τα φαγητά που ετοιμάζω η ικανοποίηση και η ευχαρίστηση που νιώθω απλά δεν περιγράφεται. Άφησα έναν αγανακτισμένο αναστεναγμό να βγει μέσα από το στόμα μου και ήπια μια γουλιά από το καφέ μου ώσπου είδα τον Ματεο να μπαίνει μέσα στην κουζίνα διακόπτοντας την ηρεμία μου.
Ειλικρινά, δεν έχω καμία όρεξη ούτε να του μιλήσω αλλά ούτε και να τον βλέπω.
"Καλημέρα "ακούστηκε η φωνή του ευγενική και εγώ του έριξα ένα σιωπηλό βλέμμα. Σκέφτηκα ότι άμα παραμείνω σιωπηλή εκείνος θα φύγει και θα με αφήσει στην αρχική μου κατάσταση, δηλαδή ήρεμη.
"Μπορείς να μου φτιάξεις καφέ;". με ρώτησε ευγενικά.
Χωρίς να σχολιάσω το οτιδήποτε σηκώθηκα από το σκαμπό μου και σιγομουρμουρισα "Μια βαλεριάνα σου χρειάζεται ".
"Τι είπες; ", ακούστηκε η απορημένη φωνή πίσω μου αλλά δεν του απάντησα. Καθώς έπαιρνα το μπρίκι για να το βάλω πάνω στη φωτιά τον άκουσα να με ρωτάει "Πως είσαι; ", δεν απάντησα. Τον άκουσα να ξεφυσάει "Συγνώμη για τις προάλλες. Ξέσπασα άδικα πάνω σου αλλά με εκνεύρισε πολύ η κυνική συμπεριφορά του αστυνομικού προς το πρόσωπο σου και προς σε έμενα".
Ο καφές δεν άργησε να ετοιμαστεί και αφού γέμισα το φλιτζάνι του το άφησα μπροστά του και ύστερα έκατσα στη καρέκλα απέναντι του. "Σε ευχαριστώ ". είπε με ένα αμυδρό χαμόγελο.
Πήρα ένα στρογγυλό ψωμάκι και αφού το έκοψα στη μέση το άλειψα με μαρμελάδα και προτού το βάλω μέσα στο στόμα μου τον άκουσα να με ρωτάει "Εμένα δεν θα μου δώσεις; ",του έριξα ένα έξαλλο βλέμμα και έπειτα του έδωσα το δικό μου. Καθώς πήρα ένα άλλο ψωμάκι τον άκουσα να μου λέει "Carino, σου ζήτησα συγνώμη.". ενώ εγώ συνέχιζα να αλείφω το ψωμάκι μου. Τον άκουσα να ξεφυσάει απελπισμένος. "Εντάξει, όπως επιθυμείς, μην μου μιλάς". και ύστερα δάγκωσα το λαχταριστό ζυμάρι. "Μεθαύριο θα πάμε ένα ταξίδι", ανακοίνωσε κάνοντας με να σμίξω τα φρύδια μου. "Στο Μιλάνο", συμπλήρωσε κάνοντας με να ανασηκώσω τα φρύδια μου. "Δεν θα πεις κάτι; "αναρωτήθηκε και τα δύο ζαφείρια του καρφώθηκαν μέσα στα δικά μου.
"Έχω την επιλογή να αρνηθώ; "αποκρίθηκα γεμάτη απορία και αμέσως εκείνος έγνεψε αρνητικά. "Τότε τι με ρωτάς; "τον ρώτησα υψώνοντας λιγάκι το τόνο της φωνής μου.
