It Just Happened

CHAPTER 40: Bubbie

                 Chapter 40

Vios' POV

Maaga akong nagising dahil sa sunod-sunod na ring na nanggagaling sa cellphone ko. Agad ko tong pinatay dahil baka magising pa si Raine.

Napatingin ako sa katayuan namin, hndi sya malikot matulog. Nakatagilid pa rin sa akin habang ako ay nakayakap sa kanya.

I wish this was endless. Khit maghapon ata akong nakaganito hndi ako magsasawa. Isiniksik ko ang ulo ko sa batok nya at muling pumikit.

Damn. This was so relaxing. Prang inaantok uli ako.

*Phone rings*

Sino naman ba kase yon? Sabadong-sabado mangaabala na kaagad.

Bumangon ako at sinagot ito ng hndi tinitingnan kung sino ang caller.

"Son!"-bungad nito at nailayo ko ito agad sa tenga ko.

Takte! Nakakarindi ang tinis kaya ng boses nya. Tsk.

"Son? Are you there?"

"Why Mom?"

"I know where you are. Kaya please lang umuwi ka na. Ilang beses ko bang sasabhin sa inyo na lumayo kayo sa babaeng yon."-sunod-sunod nyang sabi na bakas na bakas sa boses ang matinding galit.

Here we go again.

"Mom, please. This what I want. Kahit ngayon lang sana suportahan nyo ako."

"Anak kahit ano. Wag lang yan."

Napapikit ako, gustong-gusto ko ring magalit sa kanya. Gusto ko syang sigawan at pilit ipaintindi sa kanya na walang mali kay Raine. Na mabuti naman syang tao.

"What's your problem with her?"

"I just dont want her for you, and for your brother. Irespeto mo na lang ang desisyon ko."

"E kailan nyo irerespeto ang gusto ko Ma? Lagi na lang ako yung nagaadjust ah, ako na lang lagi."

"Anak Im sorry. Pero pasasalamatan mo din ako sa pagdating ng panahon."

Napailing ako na wari ay nakikita nya ang ekspresyon ko. Hindi ko matanggap ang mga walang kwenta nyang dahilan. Bakit ganon? Npakababaw ng sinasabi nya, na porque ayaw nya lang kay Raine lalayuan ko na sya. Hindi naman pede yon.

"Are you still listening?"

"I'll hang up may gagawin pa ako."

"Wait. Umuwi ka na."

"Per--"

"Umuwi ka na o ako mismo ang pupunta dyan. Alam mong masama akong magalit Vios."-banta nya.

Pinatay ko ang tawag.

Uuwi na ako. Hindi dahil natatakot ako sa kanya o ano, kundi kailangan kong magpaliwanag sa kanya. Kailangan kong idepensa si Raine.

Tiningnan ko sya. Natutulog pa din sya. Lumapit ako sa kanya at napatitig. Kung gaank sya kainosente ngayon ganon naman sya kasiga sa tuwing gsing sya.

Napatawa ako ng bahagya. Hinaplos ko ang buhok nya at inabot ang pisngi nya para mahalikan ito.

"Sorry bubbie, hindi ko kase mahihingi yan sayo pag gising ka na eh."-bulong ko sa kanya sa kabila ng kalokohan ko. "Uwi mo na ko ha."-paalam ko at lumabas na ng kwarto.

Nagpaalam na din ako kina Tito at Tita, nagpasalamat ako sapagkat sinuportahan nila ako sa plano ko. Malaki din ang pasasalamat ko dahil ramdam na ramdam ko ang tiwala nila sa akin.