My Ignorant Guardian Angel-Completed

Day 96

XYION'S POV

I'm so happy because Ryianella is safe and alive. Before I woke up, I saw her in my dream, being covered with her blood. I'm just watching her while her hand is reaching for me. My knees trembling and unable to walk toward her. My tears rapidly flows from my eyes and my heart aching so much. I keep on calling her name, reaching to her. But my feet is like being glued on the ground. I witnessed Ryianella's death. With that, I woke up and saw her beside me.

I thought I am just dreaming but she's really here.

"Xyion, namiss talaga kita." Sabi niya sabay yakap sa akin. Nakaupo ako sa kama at ganon din siya.

Ang sabi ng Doctor pwede na ako  madischarge sa hospital mamayang hapon. Since, they found out na sobrang napagod lang ang katawan ko kaya daw siguro nag-collapse ako. Tss. The Doctor don't have any idea how I've been through.

"Sigurado ka ba na ayos ka na?" Alalang tanong niya.

I held her hand, caressing it gently. I kissed the back of it and stared on her eyes.

"Mahal ko, I'm fine now. Lalo pa't nandito ka na. Masaya ako dahil binigyan tayo nang Panginoon ng pagkakataon na magsama ulit. Hindi ko talaga alam ang gagawin ko kapag wala ka na talaga sa piling ko."sabi ko ng seryoso at ngumiti siya sa akin bago nagsalita.

"Mahal kita, Xyion. Hindi kita iiwan. Kung malalayo man ako sayo o malalayo ka sa akin, hahanap ako ng paraan para makasama kita, para magkasama tayo." Nakangiti niyang sabi sabay himas sa pisngi ko.

"I love you so much." Sabi ko at niyakap siya. Maya-maya ay humiwalay siya sa pagkakayakap sa akin.

"Teka, nasaan sina Rodjan?" Tanong niya.

"Maybe they're outside" sagot ko at humiga sa kama. Bumaba siya sa kama ko at tumayo papunta sa pinto.

"Tatawagin ko muna sila." Nakangiting sabi niya.

"No."seryoso kong sabi.

"Ha?"

"I said no."

"Bakit?"

"You can't go out in this room. Don't...leave me a-again."

I'm afraid that the second she will out from my sight, she will be gone again. I don't want to lost her again.

Hindi parin siya umalis sa may pinto. Nakatayo pa rin siya doon at nakatitig sa akin.

"Ryianella?" Tawag ko.

"Ha?"

"Halika rito. Tatawagan ko lang sila. Huwag ka ng lumabas na mag-isa. Baka iwan mo na naman ako. At isa pa..."

"..ah aray! Ang sakit ng ulo ko." Pag-iinarte ko sabay hawak sa ulo ko.

Dali-dali naman siyang naglakad papalapit sa akin.

"Ah..ang sakit talaga ng ulo ko, mahal." Reklamo ko.

Nataranta naman siya kung ano ang dapat niyang gawin.