ဒဏ္ဍာရီ အခန်း (၅၆)
“ အိမ်ကလည်း ကျဉ်းလိုက်တာ ဆိုမှ ”
ယောင်ဆန်း၏ ဗျစ်စိဗျစ်စိ စကားတွေကို နားမခံသာတော့သော ဟွန်ဂျွန်းတစ်ယောက် လေပူတစ်ခုကို မှုတ်ထုတ်ပစ်လိုက်သည်။
“ ဟူး ”
“ အခန်းကလည်း ဖိနပ်တွေ ထားစရာ နေရာ မရှိတော့ဘူး ”
“ တီး တောင် ”
“ အာ- ဘယ်သူ လာပြန်ပြီလဲ ”
ဟွန်ဂျွန်းသည် ယောင်ဆန်းကို ကြည့်ရင်း စိတ်အိုက်နေရာမှ ဘဲလ်တီးသံကြောင့် တံခါး ထဖွင့်ပေးလိုက်ရာ အခန်းဝတွင် ရပ်နေသော Jun ကြောင့် မျက်လုံးပြူးသွားသည်။
“ ဟင်- မင်းကရော ဘာလာလုပ်တာလဲ အငယ်။ အထုပ်အပိုးတွေနဲ့ ”
Jun သည် ဘာမှ ပြန်မဖြေဘဲ ဟွန်ဂျွန်းကို တွန်းကာတိုက်ကာ အိမ်ထဲသို့ အထုပ်အပိုးတွေ မလျက်ဝင်သွားသည်။
“ ကျွန်တော် ဒီမှာခဏနေမယ် ”
“ ဟင် ”
ဟွန်ဂျွန်း မျက်လုံး ထပ်ဆင့်ပြူးသွားသည်။ Jun ့အသံကြောင့် အထဲတွင် သူ့အထုပ်အပိုးတွေ နေရာချနေသော ယောင်ဆန်း ထွက်လာပြီး-
“ ငါတစ်ယောက်တည်းတောင် ကျဉ်းနေတာကို။ မင်းက ဘာလို့လိုက် လာတာလဲ”
“ ကျွန်တော်လည်း အိမ်မှာ မနေချင်လို့ပေါ့ ”
“ ဟင်- ငါက အိမ်မှာနေရင် မီဆိုကို သတိရရနေလို့ ဒီပြောင်းလာတာလေ။ မင်းက ဘာဆိုင်တုန်း ”
“ ကျွန်တော်လည်း မီဆိုကို သတိရလို့ပေါ့ ”
“ ဟင်- ဘာမှလည်းမဆိုင် ”
“ နေဦး နေဦး… နေကြပါဦး။ ငါပြောပါရစေဦး ”
ဟွန်ဂျွန်းက ကြားထဲမှ ဝင်ပြောလိုက်ရသည်။
“ ယောင်ဆန်း..မင်းလာနေတာ ငါဘာမှ မပြောပါဘူး။ မင်း အိမ်မှာ မနေချင်တာ ငါနားလည်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ခဏပဲ နေမှာ မဟုတ်ဘူးလား ”
“ ဟုတ်တယ်လေ ”
“ အဲဒါ ဘယ်လိုလုပ် အိမ်ပြောင်းသလို ပြောင်းလာတာတုန်း။ ဟိုမှာ ဖိနပ်တွေကိုလည်းကြည့်ဦး။ မင်းဖိနပ်ချည်း အရံ ၂၀ မကဘူး။ ငါ့ဖိနပ်တွေတောင် ဘယ်နားထားရမှန်းမသိဘူး ”
YOU ARE READING
ဒဏ္ဍာရီ
Fanfictionဤfiction ကို မီဆိုနှင့်အတူ TS များ အားလုံး ပိုင်ပါတယ်။ ပြင်ပ အဖြစ်အပျက်တချို့ နှင့်အမှန်တရား တချို့ ပါပါတယ်။ Not BL . Just fanfiction
