ဒဏ္ဍာရီ

အပိုင္​း ၅၂

ဒ႑ာရီ အခန္း (၅၂)

   နမ့္စန္ တာ၀ါ….။

    သည္တစ္ခါေတာ့ ယုတို႔ ၃ ေယာက္ပဲလာျဖစ္ၾကသည္။ သည္လိုေနရာမ်ိဳးကိုေတာ့ သူတို႔ လိုက္လာ၍မျဖစ္သျဖင့္ တစ္ေယာက္မွ ပါမလာၾက။

ယု ႏွင့္ မီကလည္း မနက္ျဖန္ ျပန္ေတာ့မည္ျဖစ္သျဖင့္ မီဆိုကပဲ လိုက္ပို႔ေပးသည္။ အျပန္က်မွပဲ ေယာင္ဆန္း တိုက္ခန္းကို ၀င္မည္။ သည္ညေတာ့ ဒီမွာပဲ အကုန္စုအိပ္ၾကဖို႔ စိတ္ကူးသည္။ ဒါမွလည္း သူတို႔ေတြ ညလံုးေပါက္ စကားေျပာႏိုင္မည္ထင္သည္။

“ ဘယ္လို ”

ယုသည္ ၾကားလိုက္ရေသာစကားကို နားမလည္သလို ျပန္ေမးသည္။ မီဆိုသည္ ခပ္ေ၀းေ၀းသို႔ေငးေနသည္။ ဆိုးလ္ၿမိဳ႔၏ ညရွဳခင္းသည္ မီးေရာင္မ်ားေအာက္တြင္ အသြင္ဆန္းကာ လွပေနသည္။ သို႔ေသာ္ မီဆို၏ မ်က္၀န္းေတြက ေတာ့ ေတာက္ပမႈ ကင္းမဲ့ေနေလသည္။

“ အစ္မ မေနာက္ပါနဲ႔ ”

မီ၏ အသံသည္ မသိမသာ တုန္ခါလာသည္။

“ တကယ္ေျပာတာပါ။ အစ္မ အဲဒီအေၾကာင္းေတြကို ဟိုေန႔က ေဂ်ာင္မင္းကို ေျပာလိုက္တယ္”

“ အစ္ကို ဘာေျပာလဲ အစ္မ…”

  မီဆိုသည္ ေဂ်ာင္မင္းဘာေျပာခဲ့ပါလိမ့္ဟု ျပန္စဥ္းစားလိုက္သည္။ သူမတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ခုထိလည္း ဘာမွ ေထြေထြထူးထူးမေျပာျဖစ္ၾကဘူး ထင္သည္။  သူမ ခစ္ကနဲ တစ္ခ်က္ရယ္ေတာ့ ယုက အထူးတဆန္းလို ၾကည့္သည္။

“ ဟုတ္ပါ့ေနာ္…။ ဘာေျပာပါလိမ့္ ”

  ခုထိလည္း ေဂ်ာင္မင္းက သူ႔ကို ဘာမွမေျပာသလို၊ သူကလည္း ေဂ်ာင္မင္းကို ဘာအေျဖမွ ေရေရရာရာေပးခဲ့တာမ်ိဳးမရွိ။ သူမကို ဂ်ဴးလိယက္ဟု ေခၚတာက ေဂ်ာင္မင္း၏ ဖြင့္ေျပာနည္းတစ္ခုျဖစ္သလို မီဆို၏ ရိုမီယို ဟု တံု႔ျပန္ျခင္းကလည္း အေျဖေပးနည္းတစ္မ်ိဳးပဲ ျဖစ္မည္ထင္သည္။ Kyu လို ရိုမန္တစ္ ဆန္ဆန္ တစ္ရက္ရရ ၊ တစ္နာရီရရ ခ်စ္တဲ့သူနဲ႔ အတူကုန္ဆံုးခ်င္ပါတယ္ လို႔ ေဂ်ာင္မင္းမေျပာခဲ့သလို၊ ဟြန္ဂၽြန္းလို ဟာႏူးလ္ပန္းျခံထဲမွာ ဟန္နီ နဲ႔ လက္တြဲလမ္းေလွ်ာက္ခ်င္ပါတယ္ ဟူေသာ ဆႏၵမ်ိဳးလည္း သူ႔ထံတြင္ မရွိခဲ့။ ေနာက္ဆံုး ေယာင္ဆန္းက ယုကို ေျပာခဲ့သလို ျဖစ္သမွ် ရင္ဆိုင္ပါမည္ဟူေသာ စကားမ်ိဳးေတာင္ ေဂ်ာင္မင္းဆီက မီဆို မၾကားခဲ့ရ။ သူမဘ၀၏ ေနာက္ဆံုးခ်ိန္ေတြကို ဘယ္လို အတူတူျဖတ္သန္းဖို႔ သူကလည္းမေျပာ၊ မီဆိုကလည္း မေမး…။ သို႔ေသာ္ ေဂ်ာင္မင္းကို သူမ နားလည္ပါသည္။ သူျဖစ္သမွ်၊ ခံစားရသမွ် ရင္ထဲတြင္ အၿပီးအပိုင္ ျမဳတ္ႏွံလိုက္ၿပီးျဖစ္သည္ကို မီဆို ခံစားတတ္သည္။ သူမအနားတြင္ ျပံဳးေနေသာ မ်က္ႏွာႏွင့္သာ ေနမည္ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း မီဆိုသိပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မီဆိုကလည္း အျပံဳးတစ္ခုသာ ျပန္ေပးဖို႔ၾကိဳးစားျဖစ္သည္။ ခ်စ္တယ္ ဟုဖြင့္မေျပာသည့္တိုင္ ဂ်ဴးလိယက္ဟု ေခၚလိုက္သည့္အသံတစ္ခုကပဲ မီဆိုကို အသက္ရွင္ဖို႔ အားအင္တစ္ခုျဖစ္ေစသည္။