Ters Aşk

~40

   Deniz sırasına geçtiğinde yan gözle ders boyunca onu izledim. Aslı'yla aralarında kalın bir duvar varmış gibiydi... Onun üzülmesini istemiyordum oysa. Ona aldığım tokayı takmıştı. Bana karşı ne hissettiğinden emin olmak gerçekten de zordu. Zaten cesaretimi kıran şey de tam olarak buydu ya. Davranışlarına anlam vermekte zorlanıyordum, bana sadece acıyor muydu? Arkadaşı olarak mı görüyordu? Yoksa başka anlamları da var mıydı onun için ismimin...

   "Akher, sence bu sorunun cevabı ne olabilir?"

   Beynimi delen üçgenlerle dolu bir geometri dersinin tam da ortasında düşüncelere dalıp gitmek çok da iyi bir fikir değildi sanırım. Tahtadaki soruya kısa bir göz gezdirmemle soruyu ve konuyu anlamıştım neyse ki. Bütün sınıf dönmüş bana bakarken hoca "İstersen tahtaya gel." dedi. Ayağa kalktım ve yorgun adımlarla tahtaya yürüdüm, bütün enerjim çekilmiş gibi hissediyordum dün geceki rüya yüzünden... Sınıfın saatine göz atınca zilin çalmasına çok az kalmış olduğunu görmüştüm. Biraz oyalansam yeterdi. Gerçi soruyu çoktan çözmüştüm ama zorlanıyormuş gibi yapmam daha iyi olurdu sanırım. Hocanın elinden kalemi ders bitmek üzereyken dersi dinlemediği için konuyu kaçırmış olan bir öğrencinin somurtkan yüzüyle aldım. İlk geldiğimde de bu hoca bana bir soru sormuştu. Kimsenin duymayacağı bir iç geçirip soruya baktım. Üçgenin tepesinden aşağı bir dik indirirken gözlerimle hocayı kontrol ettim. Benim bu çıldırtıcı yavaşlığıma karşın o sabırla gözlerini bana dikmiş bekliyordu. Sınıftakilerin bana acıyarak baktıklarını tahmin edebiliyordum. Ah acınasıydım evet ama soruyu çözemediğim için değildi, güçsüz, cesaretsiz ve ezik biri olduğum için acınasıydım. Sevgimi bile itiraf edemeyecek kadar korkak olduğum için acınasıydım. Deniz'in her hareketini kendime yorumlayıp sonra da umutlanmamak için unutmaya çalıştığımdan acınasıydım. acınası şey derken Aslı haklıydı... İndirdiğim doğrunun yanına bir sayı yazdım ve sonra yan tarafa geçip işlemler yapmaya başladım ama yine de yavaştım. Zil de bir türlü çalmak bilmemişti...

   "Doğru gidiyorsun." Hocanın bunu daha hızlı olmam için söylediğini biliyordum. Tedirgin görünüyor olmalıydım, zaten öyle görünmek istiyordum. Her soruyu bilen inek öğrenci olmayı hala istemiyordum. Her şeyin üzerine bir de inek diye konuşulmayı kaldıramazdım...

    Ben daha işlemi yarılamamışken zil çaldı ve parlayan gözlerimle hocaya baktım. Arkadan Büşra "Hocam bence bu soru ödev olsun!" diye atlayınca ona dönüp minnet dolu bir bakış gönderdim. Her ne kadar Kaan'ı başıma bela etmiş olsa da diğer bütün konularda beni bir şekilde kurtarmayı başarıyordu.

    "Peki, öyle olsun."

     Az önceki yavaşlığımdan eser kalmayan bir hızla kalemi hocaya verdikten sonra sırama geçtim. Dışarıda baharın tertemiz ve berrak havası vardı, bu yüzden sınıftaki neredeyse herkes dışarı çıkmıştı ama Büşra'nın o kadar ısrar etmesine rağmen kendimi güneşi görür görmez yanıp kül olacak melankolik bir vampir gibi hissettiğimden bu teklifini geri çevirdim ve bensiz gitmelerini söyledim. Deniz de onlarla beraber gitmişti ama Aslı kalmıştı. O, ben ve birkaç kişi daha vardı sınıfta. Başımı sıraya dayarken acilen bir zaman makinesi yapıp geleceğe gitmem gerektiğini düşünüyordum. Bunu Okarin gibi bir çakma bilim adamı bile yapmayı başardıysa ben hayli hayli yapardım! Şu an içinde bulunduğum belirsizlik beni çıldırtıyordu.

    "Akher..." duyduğum ince sesle beraber hayretle başımı kaldırıp yanıma oturmuş Aslı'ya baktım. Hiçbir şey demedim ve her ne diyecekse çabucak demesi için ona zaman vermiş oldum. Doğrusu benimle ne konuşacağını da gerçekten merak etmiştim. Sonuçta bu kız eline geçen her fırsatta benden hoşlanmadığını belli etmekten geri kalmıyordu. Beni kıskanıyor olması hala ütopik gelse de... Aslında şöyle bir düşününce söyleyeceklerinden korkmalıydım... Çünkü Deniz'le iyi bir kavga etmişlerdi ve Aslı, aralarındaki problemin tek nedeni olarak beni görmeye eğilimli bir ruh halindeydi. Saldırıya hazır bir şekilde kalkanlarımı kaldırdım ama yine de yeterince savunmada olamıyordum. Kendimi her zamankinden daha savunmasız hissediyordum.