Mercy please, save me

Chapter 25

MariaFaith:
'Papasok ka na?'

Johann:
'Are you still busy. I want to see you.'

Nakakatitig sa cellphone at nagpagsiyahan kong replyan ang dalawang madalas na nagtetext saakin sa nagdaang tatlong araw.

It's been 3 days after Mom left me. I couldn't attend school so I just text my friends I have important things to do.

Narinig kong bumukas ang pintuan sa kwarto ako ni Mommy natulog ng mga nagdaang araw.

"Hija, magalmusal ka na. Kailangan mong kumain kahit papaano.."

Hindi ako nagsalita at umupo na lamang sa pagkakahiga saka tinignan si Aling Salie. Kitang kita ko ang sa mukha nito ang lungkot at awa habang tinitignan ako. Suot ko pa rin ang damit pangtulog na suot ko noong ding araw na yun.

I don't know how I managed to survived without eating that much. I guess itd because of too much pain. I can't even take a bath because of my depression and harming myself still lingering in my mind. The reason why ate Salie checks me time to time.

"Hintayin kita sa baba. Sabayan mo ako, hija." tumango na lamang ako at tumayo sa pagkakahiga saka lumabas at dumiretso saaking kwarto para maligo.

Napagpasiyahan kong isuot na ang dress na puti. Papasok na ako school at magseserved sa coffee shop sobrang nakakahiya na kay Bernard na hangang ngayon ay hindi ko pa rin magawa ang inatas niya saaking trabaho.

I look myself in the mirror. My straight black hair falls on my shoulder to my small waist, sinuot ko na rin ang pulang ribbon sa buhok. The white dress fitted in my body perfectly. Nagsuot din ako ng puting stockings at itim na kitten sandals. Nasa sling bag ko ang apron na pula na kasama sa suot kong costume mamaya ko na lang ilalagay kapag nasa school na.

Naglagay din ako ng concealer para sa nangingitim at namamagang ilalim ng mata. Nilagyan ko din ng kulay ang labi na halata pa rin ang sugat, may pasa pa rin sa gilid pero hinayaan ko na.

Bumaba na ako dala-dala ang bag. Naabutan ko si Ate Salie na nasa hapag bahagyang nakayuko at hawak ang kamay, nagdadasal.

Lumapit ako at naupo sa upuan doon lang siya dumilat. Laking ginhawa ni Aling Salie at nangiti saakin.

Hinawakan nito ang aking muka bahagyang hinaplos ang gilid ng labi na alam kong may pasa pa.

"Ang alaga ko.. napakagandang tunay." malungkot ngunit may ngiti sa labing sabi nito.

Isinandal ko ang aking muka sa palad niya na parang doon makakahanap ng kalinga na gusto ko matanggap.

"Hindi ako nagsisi ng araw na yun, Miracle. The Sweet Miracle.." doon lamang ako napadilat at tumingin kay Aling Salie.

Inalis niya ang kamay saaking muka at sinandukan ako ng kanin at ulam sa plato habang ako'y nakatitig pa rin sakanya, naghihintay.

"Gusto kong kumain ka habang kinukwentuhan kita.." nakangiting sabi nito saakin.

Kinuha ko ang kutsara't tinidor sinimulan kong galawin ang pagkain.

"Naalala ko kung paano umiyak at sumigaw si Angela habang inilalabas ka.." natigilan akong sumubo at nilingon si Aling Salie dahil sa narinig. Sinenyasan ako nitong ituloy ang pagkain na siyang ginawa ko.

"Lahat ay pigil hininga sa loob ng kwarto, isang babae o ina ang muling nakipagsapalaran sa kamatayan para sa isang munting buhay na ilalabas sa mundo. Hindi ko na nasundan ang oras noon, Hija. Ang gusto na lang namin ang mailabas ka at matapos na ang sakit na dinadanas ng iyong ina. Hindi naman nagtagal ang nailabas ka nga niya.. hindi na humihinga.."