Mercy please, save me

Chapter 31

"Jo.."

Nabasag ang pagmumuni-muni ko sa isang katok. Alasais palang ng umaga at gising na ako. Ni hindi ako bumangon kanina at pinagmasdan lang ang lalaking katabi ko. Nakatagilid kami at magkaharapan nakatulog akong hawak ang kamay niya at nagising akong hawak pa rin niya.

Ilang katok pa ang narinig ko at nagdesisyon akong bumangon. Dahan-dahang bumitaw sa pagkahawak ng kamay ni Johann hangang makababa at makarating sa pintuan.

Hindi ko man lang nakitaan ng gulat si Jared ng pagbuksan ko ito ng pinto. Tumaas lang ang dalawang kilay at ngumiti ng bahagya saakin.

"Tulog pa ang kakambal mo.." mahina kong sagot.

"Actually, I'm really here because of you but I decided to call my brother because I don't want to be punched and to be hospitalized.. That's a scary mad man." binulong pa nito saakin ang huling pangungusap.

"Anong kaylangan mo saakin?"

"Someone's looking for you.." sabay ngiti saakin na para bang nakakaasar.

I don't know when it started but I really feel that Jared doesn't like me. Kung hindi lang sa kaybigan kong type niya at sa kakambal nito madalas ako guluhin ay tingin ko'y hindi ako nito kakaybiganin o kakausapin manlang.

Lumabas ako at dahan-dahang sinarado ang pinto. Sumunod ako kay Jared hangang makababa ng hagdan. Gustuhin ko mang iappreciate ang buong masiyon nila ay hindi ko magawa dahil sa kung anong kabang nararamdaman.

"They're out there.." nguso saakin ni Jared ng makarating kami sa front door.

Lumabas ako at wala naman tao doon. Iniikot ko ang aking paningin at nakita ang isang itim na tintled van sa labas ng malaki nilang gate. Wala nang ulan kaya diretso lang ako naglakad.

Malayo ang gate mula sa pintuan ng mansiyon ilang lakarin pa bago ako nakarating sa nagtataasang gate.

Pigil ko ang sarili na tumakbo pabalik ng mansiyon nila Jared nang makita sa labas ng gate ang nakangiting babae. Ang striktang babae, isa sa mga tauhan ni Daddy.

"Goodmorning, Sweet Miracle." nakangiting sabi nito.

Nakasuot ito ng puting coat, itim na polo sa loob, puting palda at puting heels. Sa tingin ko'y mas bata ito ng kaunti kay Mommy o baka'y bata pa talaga. Sa kinis ng muka at ganda ng pangangatawan na tingin ko'y alagang alaga.

"We never had the chance to tell you who I am. My name Sheryl Gomez and I'm your father's secretary. I'm his one of trusted employee and I've been serving your family long enough you can't even remember me." She looks strict and honest that will make you feel not to trust her.

"What do you want?" malamig kong sagot.

"You're going home. We are waiting for you."

"I'm not going with you." matigas kong sagot.

Nagulat ako ng may lumabas na dalawang lalake nakaitim na suit mula sa sasakyan. Itinaas ni Sheryl ang kamay niya kaya huminto ito at pumirmi sa magkabilang gilid niya.

"Let's not make it hard for the both of us, Sweet. Sumama ka na hangat kinakausap ka pa namin ng maayos.."

"She's going with you.." sabat ng isang boses

Nahanap ko sa likuran si Jared at bitbit sa bisig niya ang bag kong dala.

Natigilan ako ng lumapit ito at pinagbuksan ng guard nila ng gate saka inabot ang bag sa isa sa mga lalake.

Hindi ako makapaniwalang tumingin kay Jared.

Umiiling ako rito."Jared, you don't have any idea.." what will happen to me if I go with them.