Mercy please, save me

Chapter 42

"Where are we going this time?" tanong ko habang kumakain ng tanghalian.

It's been two days since Johann and I see each other. After I texted him that we're not going anywhere I powered off his phone to save his cellphone's life battery. And today I received new casual outfit from one of our maids. I know what that does mean. I need to meet another client.

"Some of your father's new investors invited us for merienda, Sweet." sabi ni Sheryl.

Hindi ko ito tinapunan ng tingin at nagpatuloy lang kumain.

"You should interact more, child. We already met some of them. Don't be so cold."

Dinig kong habilin ni Daddy at mahinang tumawa. I'm still not comfortable seeing him laughing in table or infornt of me. I always see him when I was child with a grim face. I don't know that he has a palyful side but I think that's more dangerous.

Pagkaakyat ko at pagkapasok ay mabilis kong inilock ang pinto. Lumapit sa cabinet at lumuhod. Inaabot ang tinago kong cellphone.

Me:
Johann..

Magiisang oras na pero wala pa rin akong natanggap na reply. Hindi kaya ay busy sa room? O baka may practicum or what? Minabuti kong itext na ulit ito.

Me:
Johann, we're going out.. Idk kung sa lugar. They said we're gonna meet some investors.

Ibinalik ko sa ilalim ng cabinet ang cellphone at nagasikaso na maglinis ng katawan.

I'm wearing a light blue halter crop top and matched same color of my long pants. Hindi kita ang pusod ko pero may parte pa rin na kita ang balat sa tyan ko dahil sa crop top. At least it's not dress but a long pants! Hindi maong kundi kapareha ng tela noong croptop at maluwag ito. Hindi rin halos umabot sa angkle ko. That's very unusual because instead of heels.. a pair of white doll shoes.

Nagtataka man ay sinuot ko pa rin. Mas komportable ako sa suot ko ngayon kahit na halter back ang pangitaas at crop top pa kumapara sa mga dress na sinuot ko ng mga nakaraang araw.

Mula sa mga pouch at maliit na bag na ginagamit ko sa tuwing aalis ay ang puting maliit na sling bag ang pinili ko para lagyan ng mga gamit.

Kinuha ko muli ang cellphone at nakitang nagreply si Johann.

JaredHarrison:
What time?

Me:
We'll go before 3pm.

JaredHarrison:
Text me the place first.

Me:
Yes, I will.

Habang naghihintay ng reply ay inaayos ko ang gamit ko. Tinupi ko sa dalawa ang nakitang itim na sobre sa office ni Daddy. I still don't have any idea what was written. Ibibigay ko 'to kay Johann para alamin kung anong meron sa August 24, 20xx. Ang petsa na nakasaad ay sampung araw mula ngayon.

Hindi ko alam kung saan itatago ang cellphone dahil katulad noon ay hindi ko na maiipit kung saan kaya sa huli siniksik sa isa sa mga secret pocket ng bag. Hindi naman nangyareng kinuha nila saakin ang bag para icheck.

Ngunit bago ko naipasok at chineck ang cellphone ay wala akong natanggap na reply mula kay Johann.

Wala kaming ginawa kundi bumontot kay Daddy habang nakikipagbatian kung kani-kanino. Hindi naman ako naout of place sa suot dahil mukang simpleng merienda nga lang talaga ito.

Hindi naman ako nagtagal ay naiwan na akong magisang kumakain sa mesa. Sila Fabian at Eric ay hindi ko mahagilap kung saan.

"Baby doll.." dinig kong sabi na dahilan kung bakit hindi ko na malunok ang nginunguyang melon.