"Wala na po bang chocolate na stock?"
Nakita kong dumulas ang baso sa kamay ng isang kasambahay namin na naghuhugas nang magsalita ako. Kahit ang cook na nagluluto at may kung anong hinahalo ay natigilan sa tanong ko.
Lumabas ako ng kwarto para kumuha ng chocolate. Ngayon ang unang beses kong labas matapos ang nangayare saamin ni Daddy o saakin mula kahapon. Dinadalhan lang ako ng pagkain at inumin na hindi ko naman ginagalaw maliban sa chocolate at tubig.
"W-wala na po,Ma'am.." kabadong sagot saakin ng kasamabahay.
"Naggrocerry pa po pero wag kayong magaalala parating na rin sila." sagot naman ng aming cook.
Mahinang tumango lang ako sakanila at lumabas na ng kusina saka humakbang na paakyat ng hagdan.
I don't know why but I can feel that I only have few remaining days before my nightmare.. As if everything was never a nightmare. The big day that will change my life forever. I'm losing my hope for myself, to my life and and to the people who surrounds me.
Habang paakyat at binaybay ng tingin ko ang buong sala at ang nakabukas na double doors. Nakita ko sa labas ang mga bodyguards na alam kong armado.
I'm on my way to my room when I saw the slightly open door of my father's office. I walked slowly until I heard something.
"It's all over the news, Mr. Leveque." sabi ni Sheryl.
Narinig ko ang tunog ng telebisyon na medyo mahina lang. Nasa harap na ako ng pintuan.
"It should be! If he's proud to what he did on my child then I'll be proud to what I've done to him.. Poor, Antonio.." at humalakhak si Daddy.
"How about the other investment?"
"Let it be. It's was just a little business, money. It wont hurt-"
Tinulak ko ng dahan-dahan ang pintuan at pumasok, ni hindi ako nagabalang kumatok.
Pinanuod ako ng dalawa hangang sa nakapasok pero hindi sinara ang pinto.Magsasalita na sana ako pero natigil ng napatingin sa tv na siya nagpagulat saakin.
"Do you like it?" I heard my father asked.
I can't believed it. Antonio is in the news.. He's dead.
'An 61 years old businessman was found dead in his room. Bathing in his own blood."
Nasa tv ang picture nitong nakangiti habang sa gilid ay ang kuha na mga picture mula sa lugar na krimen na nakablurred. Unti-unting napakuyom ang kamao ko hindi alam ang magiging reaksyon.
Yes, I want to have revenge on him but not like that. A due process of law. Ginawan niya ako ng masama at gusto ko siya magbayad ng kasalanan sa makataong paraan kahit 'di makatao ang ginawa saakin. Tawagin na akong mahina pero 'di ko ibaba ang lebel ko sakanila.
"See, child. No one messed up on us. It's either respect us or the other way around." mayabang na sabi ng ama.
Nanginig na ako at unting-unting tumingin rito.
"Then why don't you kill yourself?"Kung hindi rin pala applicable sakanya ang batas at tingin niya'y siya ang batas bakit hindi iapply sa sarili?
"Sweet Miracle.." dinig kong banta ni Sheryl.
"Then why don't you kill yourself, Father? You messed up with Ate Beatrice too. Remember?"
Natigilan ito at tumitig saakin. Bakit akala mo ba hindi ko alam? Nandoon ako. Pinuntahan ko si Ate.
"Young lady! Watch your words!"
"Shut up, Sheryl!" malakas kong sigaw sakanya na ikinagulat niya ng sobra dahil ikinalaki pa ng mata.
BINABASA MO ANG
Mercy please, save me
General FictionHer name is Sweet Miracle. The girl who looks like a doll, a living mannequin indeed. Some people wants her. It's either to hurt or own her. But she's not a doll that you can toss anywhere. She's not a doll for you to take, put in a box and brag to...