Karanlığın Işığı -Bitti-

1.Bölüm🖤

Evet kitabımın ilk bölümü hemen ilk bölümü okuyup bırakmayın bad boy kitabı değil denemenizi istiyorum. Belki hoşunuza gider. Hikayeyi sevceginizi biliyorum iyi okumalar ❤🤗

Yazardan
Ali gökhan barış sinan oğuz arkadaştır yaprak arkadaşı ecedir
Gökhan merveyle evlidir
----------
Ali yine evdedir. Ali koltukta oturmuş elinde ki telefonda bazı işlere bakıyordu. Sigarasinda ki son nefesi alıp sigarayı yanında ki masada ki kül tablasinda söndürdü. Ve içindeki dumanı havaya bıraktı. Kapı açılma sesi gelmişti ama Ali takmamıştı. Çünkü biliyordu kim olduğunu kardeşlerinden biri gelmiştir. Diye geçirdi içinden

Ali'nin bebeklikten beri 4 arkadaşı vardı. Sinan, Oğuz, Gökhan, Barış bu 4 arkadaş Aliyi hiç yalnız bırakmamıştı. Ne olursa olsun hem yanında olmuşlardı. Ali' de onların olmuştu. Ali onlardan 1 yaş büyüktü. Aynı mahallede doğmuşlardı. Istanbul'un en pis mahallesinde dünyaya gözlerini açmışlardı.

Ali sert acımasız karanlık bir insandı. Mafyalık yapardı, onun yanında herkesin bildiği Tekelioğlu kimsenin bilmediği sadece gerçek dünyaya gösterdiği yüzünde şirketi vardı. Ali Tekelioğlu 4 arkadaşı için hayatını feda edecek bir insandı. Ali Tekelioğlu'nun kolay kolay güldüğünü göremezsiniz. Çünkü hayatında kimse ona güldürmeyi öğretmemişti.

Barış Ozansoy babannesinin şirketini yönetiyordu. Onun o pis bir mahallede doğması babannesinin Babasını rettetmesidir. Sonra Barış'ın doğduğunu duyunca vasiyet olarak şirketi ona bırakmıştı. Barış Ozansoy sarışın gülünç ve sert bir adamdı. Hayatında 4 arkadaşdan ibaretti. Mafyaydı.

Gökhan Karademir Ali'nin yardımıyla bir sirket açmıştı. Hayati boyunca bir kadını sevdi lisede şimdi o kadınla evliydi. 4 arkadaşı daha doğrusu kardeşi vardı. Onlar için herşeye vardı oda mafyaydı. Herkese karşı sert acımasız olan Karademir Kardeşleri ve karısı yanında küçük bir çocuktu. Çünkü onlarla çok mutlu oluyordu.

Sinan Yorulmaz. Soyadı Yorulmaz'dı. Ama o çok yoruluyordu. Ne kadar yıkılsada 4 arkadaşları onu topluyordu. O duygusuz sert bir insan olamıyordu. Küçük bir çocuğu ağlarken bile görse üzülürdü. O çapkın bir insandı. Ama hiç bir kadına dokunmamıştı. Kardeşi olan Ali'nin her zaman dediği bir söz vardı. "Seveceksen günü birlik değil heves değil. Nikahına alacak bir ömür alın yazın yapacaksan seveceksin," derdi. Sinan'da bekliyordu.

Sinan oturma odasına girince koltukta oturan Ali'nin yanına gidip eli Ali'nin dizine koydu. Kardeşini bir kaç gündür görmüyordu." Nasılsın kardeşim?" dediğinde Ali bir elini adamın omzuna attı.

"Aynı be kardeşim," deyip durdu.  Aklına Gökhanların bugün yapacağı depodaki sayım geldi. "Gökhanlardan haber aldın mı?" diye sorduğunda Sinan kafasını iki yana salladı. Elini cebinde ki telefona gidip cıkarttı.

Telefonda Gökhan'ın numarasını çevirip hapörlere alıp Ali ile arasında tuttu. Telefon bir kaç saniye caldıktan sonra açılmış Gökhan'ın sesi duyulmuştu. 

"Alo Gökhan sayım bitti mi? Ali soruyor," dedi. Gökhan çok bekletmeden cevabını verdi.

"Bitti, sıkıntı yok," dediğinde Ali keyifle kafasını salladı. Bu sefer o konuşmaya girdi.

"Serkan itinden haberiniz var mı?" dedi sert bir sesle. Her yerde bu adamı arıyordu. Serkan Karaoğlu bir kaç depoyu patlatmış Ali'yi zor duruma sokmuştu.