Karanlığın Işığı -Bitti-

58.Bölüm🖤

Gece gece bölüm yazıyorum amq nassınız ben galiba çok kötü hasta olacam ay ay ay

Bölüm sözü; Şimdi ben sevdiğim adamı ayağa kaldıracağım.

İyi okumalar 🖤

------

Herkes dağılmış bir şekildeydi. Ali adamlarının getirdiği takım elbiseyi giymişti. Yanına Barış geldiğinde onun toparlandığıni gördü. Oda onun gibi intikam ateşi ile yanıp kavruluyordu. Düşmanlarına hiçbiri yıkıldığını göstermemek için ayağa kalkacaklardı.

Sinan'da gelince bir Gökhan eksikti. Oğuz'un cesedi camiye gitmişti. Orda yıkanıp ikindi vakti gömülecekti. Ali bir an önce bu iş bitsin intikamım başlasın diyordu. Ali yavaşça yürümeye başladığında Sinan ve Barış arkasından geliyordu.

Hastaneden çıktıklarında onlara uzatılan mikrofonları korumalar uzaklaştırıyordu. Ali yıkılmış gibi değilde daha da güçlenmiş gibi sert bakıyordu. Aslında içi kan ağlıyordu ama düşmanlarınına göstermemesi vardı.

Camiye geldiklerinde arka kısmına gitmişlerdi. Ali arkasına dönüp kardeşlerine baktı. Ikiside kafasını eğip gözyaşları yere düşüyordu. Ali gozyasini silip kapıyı açtığında bir hocanın başında olduğunu gördüler.

Ali o soğuk tasta boylu boyunca yatan kardeşine bakınca gözyaşları hızlanmıştı. Genç adamın yanına gidene kadar bir kaç kere yere düşmüştü. En sonunda gelince bedene baktı. Dudakları morarmış, göz altları şişmiş, yüzü bembeyaz kesilmiş adama baktı ama birşey vardı. Gülümsüyordu.

Ali çocuğun elini alıp öptüğünde dayanamayıp diz çöktü. Basını Oğuz'un eline dayayıp ağlamaya başladı. "S-söz vermiş-tin hani git-gitmeyecektin!" diye bağırdı. Konuşacak başka kelimesi kalmamıştı. Kardeşini bir kaç saate toprağa verecekti.

Ali ayağa kalkıp çocuğun saçlarını okşadı. "Merak etme sana bunu yapanların canlarını alacağım!" deyip çocuğun saçlarına öpücük kondurup dışarı çıkmıştı. Eli gömleğinin düğmelerine gitmişti ama yine nefes alamıyordu.

Kafasını kaldırıp gökyüzüne baktı. Eğer kardeşlerinden biri ondan önce giderse neler yapacağını önceden düşünmüştü. Şimdi herkes Ali Tekelioğlu'nun intikamını izleyecekti.

◇◇◇◇

Gökhan tek başına mezarı kazmış başında beklemişti bir müddet. Birazdan bu derin cukara kardeşini koyacaktı. Üstüne toprak atıp yalnız bırakacaklardı. Barış onu aradığında camiye gelip cenaze namazını kılmışlardı.

Şimdi ise 4 kardeş omuzlarında kardeşlerini o derin culara götürüyordu. Mezarlığın yanına geldiklerinde Ali ile Gökhan mezarın içine girmişti. Sinan ile Barış kardeşlerini çıkarıp Ali ile Gökhan'ın kucağına bıraktı.

Gökhan o soğuk toprağın içine kardeşlerini bırakınca Ali'ye baktı. "Ali soğuk burası üşür. Götürelim başka yere," demişti. Ali kardeşini kendine çekip sarıldı. "O buraya ait Gökhan götürmeyiz." dediğinde Gökhan onun omzunda hıçkırarak ağlamıştı.