Karanlığın Işığı -Bitti-

60.Bölüm🖤

HELLOLAR KAMILLER 🙋🏻‍♀️

Ablanız Mardin'de ksfowkxkskfekdk yarın laz kızım var bununda haberini vereyim. Bu bölüm için bana yardım eden güzel kızım, Gece'me enlilalo sevgiler yolluyorum. ❤💙🍯

Bölüm sözü; Hak etmiyorsun Ali! Hak etmiyorsun onun o temiz kokusunu

İyi okumalar 🖤🙏🏼

◇◇◇◇◇◇

Yaprak gözlerini açtığında gözlerinin ışığa alışmasını bekledi. Yatakta Ali'yi görmeyince ayağa kalkıp odadan dışarı çıktı. Ali gitmiştir diyip aşağı inecekken koridorun sonunda ki odadan sesler gelince yönünü oraya çevirmişti. Sondan ikinci odadan geliyordu sesler. Yaprak kaslarını çatmıştı. Burası Ali'nin erkek çocuğu için hazırladığı odaydı.

Odamın kapısından baktığında Ali'nin etrafı topladığını gördü. Odaya baktığında boydan boya bordo mavi ile hazırlanmıştı. Yaprak şokla odayı izliyordu, çünkü benim oğlum ya da kızım olursa koyu beşiktaşlı olacak demişti ama şimdi oda bordo maviye boyanmıştı.

Ali arkasına döndüğünde Yaprak'ı görmesiyle gülümsedi. Yaprak odaya bir adım içeri girmişti. Ali gülümseyerek, "Günaydın Yaprak'ım!" demişti yükses ve motivasyonlu bir sesle Yaprak hemen gözlerini kapattığında Ali hemen yanına geldi.

"Korkuttum mu?! Özür dilerim özür dilerim. Yeminim olsun bir daha yük sesle konuşmayacağım. Özür dilerim." dediğinde Yaprak gözlerini açıp karşısında ki adamın gözlerinde ki pişmanlığa baktı. Derin bir nefes alıp gözlerini kapattı. Artık küçük bir sesten bile korkar olmuştu.

"Bir şey yok Ali," deyip odaya göz gezdirdi. Grafitle Trabzonspor arması çizilmişti en baş tarafta ki sağ duvarda ise kocaman 61 yazılmıştı. Yaprak bakışlarını kafasını yere eğmiş  Ali'ye çevirdi. "Burasını niye böyle yaptın?" diye sorduğunda Ali kafasını kaldırıp kızın yeşil gözlerine baktı.

"Çocuğumun bana benzemesini istemedim. Senin gibi hep güzel olsun, hep güzel kalsın istedim. Annesine benzesin en çok annesini sevsin istedim." demişti. Yaprak elini duvara koyduğunda gülümsedi. Oda baştan başa bordo maviydi.

Ali kıza bakarken duvarda gezen elinde ki morarıkligi görünce arkasına dönüp eliyle yüzüne vurdu. "Gerizekalı Ali!" dedikten sonra kendini sakin tutup kıza doğru döndü. "Şey Yaprak," dedi. Yaprak'ın bakışları Ali'ye çevirdiğinde Ali elini ensesine atıp kaşıdı.

"Bileğin morarmış." Yaprak bakışları bileğini bulduğunda morarlıklığı görünce Yaprak'ın yanına gidip elini tutmak istedi ama hemen bu fikrinden vazgeçti. Bakışları Yaprak'ı bulduğunda, "Elini tutabilir miyim?" demişti.

Yaprak adamın bu davranışa kıyamayıp kafasını salladı. Ali kızın elini hafifçe tutup morarıklığa bakıp kendine içinden bir sürü küfür etmişti. Öpmek istedi okşamak istedi ama hiçbirini yapamıyordu. Çünkü onu o hale kendisi getirmişti. "Merhem sürüp sararsak birseyi kalmaz. Morarıklık gider ama kalbindekini düzeltebilir miyim bilmiyorum." dedi.

Kızın elini yavaşça bırakıp hızla odadan çıkmıştı. Yaprak'ta adamın arkasından yürümüştü. Ali kendi odalarına girdiğinde kız yatağa oturmuştu. Ali elinde merhem ve sargı bezi ile geri gelip kızın elini dizine koymuştu. Merhemden biraz alıp kızın bileğine sürmeye başlamıştı. Ama bunu yapmak ona O kadar koyuyordu ki, canı çok yanıyordu. Kendini ne kadar ağlamamak için sıksada bir göz yaşı akmıştı.