Princess In Disguise(Royalty Series 1)

CHAPTER 22

"Naku!hija huwag kang mahiya."
Dinagdagan pa ni lola ang pagkain sa pinggan ko at ulam.

Grabe naman ang handa nila parang fiesta.naalala ko nalang noon sa U,S parang araw araw pangfiesta ang mga pagkain namin.

Pinisil ni Xavier ang kamay ko sa ilalim ng mesa at ngumiti pero nauwi lang sa ngiwi.

"Lola,huwag niyo namang takutin si bella."reklamo ni xavier.

Lola leonora tsked."Nagseselos kalang kasi hindi ikaw ang nilalambing ko e."aniya sa apo.

Nasa hapag kami ngayon at nagkwekwentuhan habang kumakain.

Kanina pa ako dito pero parang wala na akong nakikitang iba pang kapamilya ni Xavier.Nilibot rin namin ang kabahayan,napakaganda ng bahay nila.Interior palang.grabe!Modernong moderno.Pero isa lang ang napansin ko na nagpakuha ng atensyon ko.

Wala naman akong lakas ng loob na tanungin si Xavier tungkol sa nalaman ko.Magaling akong kumilatis ng bahay at isang tingin ko palang ay alam ko nang high ang security level ng bahay nila.Pasimpli ko ring tinignan ang mga salamin nila at mas lalo akong nagulat ng malamang bulletproof ito.hindi na ako magugulat kung malaman kong bulletproof ang buong mansion.

Pero bakit?bakit kailangan nilang ibulletproof?may sekreto ba sila?bumalik rin sa akin ang nakaengrave na sign kanina sa gate nila.So familiar...

"Hija,May sasabihin ba kayo sa akin ni Xavier."nakangising tanong ni lola.

"Wala naman po."sagot ko.

Nagpatuloy ako sa pagkain hanggang sa...

"So,wala pa akong apo?"

Nabilaukan ako dahil sa sinabi niya at agad naman akong dinaluhan ni Xavier.

"Lola!"he hissed.

"I'm just joking."tumulong rin siya sa pag aasikaso sa akin.

Parang lahat ng kinain ko ay bumalik.Imagine if I would have a child with Xavier?Is he going to be a good father?C'mon,Bella bakit mo iniisip ang mga bagay nayan.Naku!

Patagal ng patagal ay nagiging mahalay na yata ang pag iisip ko,e

Bad influence talaga si Xavier.

Hindi ko maiwasang tumawa sa mga banat ni lola.Ipinakita niya rin sa akin ang nga dating larawan ni Xavier ng bata pa.

"Ang cute niya po."sabi ko habang hinahaplos ang larawan.

Kaming dalawa lang sa sala dahil pina-alis ni lola si Xavier para makapagbonding daw muna kami.Napakagaan talaga ng loob ko sa lola niya.she's so sweet.

"Oo nga e.napakagwapo talaga ng apo ko."she said proudly.
"Hija,pagpasensyahan mo na ang apo ko kapag may hindi ka nagustuhang ugali niya,ah."pinisil niya ang kamay ko.

Ngumiti ako sa kanya."May pagkamayabang naman po talaga ang apo niyo minsan."natatawa kong sabi.

"Ganun talaga siya."tumawa rin siya."Ako na ang nagpalaki sa batang yan eh."kwento ni lola na may kislap ng kalungkutan sa mga mata."bata pa kasi si Xavier ng maulila siya sa mga magulang niya..."

Natigilan ako sa sinabi niya.naulila?katulad ko rin siyang naulila?

"A-ano pong nangyari?"tanong ko.

Umiwas naman siya nang tingin na ipinagtaka ko.Tila wala siyang balak na sagutin ang tanong ko.

Everything in this place feels familar yet weird.May hinala na ako pero ayaw kong paniwalaan.Maybe?Isa sila sa mga pamilya na naglilingkod sa organisasyon?No,hindi naman siguro baka magkataon lang ang lahat.