Princess In Disguise(Royalty Series 1)

CHAPTER 68

Biglang nanlambot ang tuhod ko sa narinig. Bigla akong nabingi.

"K-Kuya..."

"K-Kuya..." nakatayo ako sa harap ng tombstone ni Kuya Ace. Ilang oras na akong nandito.

Kanina ko pa nakausap si mama.

"How are you?" I traced his name with my finger.

Ace Diamond Marquez Amezquita

"The true first born. The true summum." I whispered.

Tears rolling down my face.

Hindi ko kailan man nakilala si Kuya Ace. Nabuhay ako pero patay na siya. Tulad rin ng nangyari kina mama. Namatay rin siya ng dahil sa Orgues.

"I promise to do everything to secure your position. I will do my best to be a very good summum. Hinding hindi masasayang ang lahat, Kuya..."

Mahal na mahal kita.

"H-how?" napaatras ako sa sinabi niya. "You're? Who?!"

Impossible ang sinasabi niya. Matagal nang patay si Kuya Ace. Hinding hindi ako gagawing summum ni papa kung buhay pa ang totoong summum.

"I-Impossible..." I whispered.

Nagulat ako ng may humawak sa pulso ko.

"I didn't know that I have you. Oo magkapatid tayo." he said as tears pools in his eyes.

"Matagal nang patay ang kuya ko."binaklas ko ang hawak niya sakin.

"Mga sinungaling kayo!!!" napatitig ako sa lalaking kaharap namin ngayon.

"Ikaw si Kuya Ace at Ikaw si Ysabella? Tangina niyo! Hindi niyo ako maloloko." sigaw niya habang nakatutok ang baril sakin.

Humarang sa harapan ko ang sinasabing siya daw ang Kuya Ace ko.

"Sino ka ba? Hindi ba ikaw dapat ang umalis dito dahil hindi ka naman pamilya?" pang uuyam ni Kuya Ace sa lalaki.

Humakbang ako paharap. Nakatutok sakin ang baril.

"Wala akong pakealam kung ayaw mong maniwala." binaklas ko ang hawak niyang baril. Halos manghina ako ng makita ang umiiyak niyang mukha.

His eyes are bloodshot.

"Ako?" tumawa siya ng pagak kahit umiiyak. "I'm Silver Spike Marquez Amezquita, Second Prince of Amezquin Palace. Ako ang kakambal ng Kuya Ace ko."

Lahat kami natigilan sa sinabi niya. Rinig ko ang tawa ni Kuya Ace na para bang nahihibang na siya.

I smiled bitterly. Pinakawalan ko ang baril na hawak. Tumatawa man. Hindi pa rin makaalis na ang mukha niya ay punong puno ng luha. Walang kahit na sino sa amin ang hindi umiiyak.

I smiled bitterly.

"Liar."I told him." My Kuya will never hurt me."

I slapped him. Hindi nakawala sa mata ko ang pagdaloy ng panibagong luha sa pisngi niya. Pumaling ang ulo niya sa lakas ng sampal ko.

I tried to smirked."Who's the true liar now?"

Mabilis akong tumalikod at umalis.

"Mom?"

Nakahiga kami ni mom sa kama ko. She's combing my hair using her fingers.

"How is it if my brothers didn't passed away?" Inosente kong tanong.

Natigilan siya sa tanong ko. Napatigil rin sa pag galaw ang mga daliri niya.

"Then, You can have your protectors. They'll protect and love you with all their hearts. They won't hurt you, Ysabella. They will treasure you forever. Because they are your brothers. They will love you no matter what."She said while crying.