Princess In Disguise(Royalty Series 1)

CHAPTER 70

"What?!" naibulalas ko.

Celine heaved a deep sigh. It feels different. Hindi ko alam pero feeling ko talaga may kakaibang nangyayari. I stood up from my sit. Hahakbang pa sana ako ng maramdaman ko ang isang mahigpit na hawak sa kamay ko.

"What are you doing?" I asked her. Dumbfounded of her action.

"Stay." napatitig ako sa mga mata niya.

I don't know pero feeling ko ibang tao ang kaharap ko ngayon. I tried to let go of her but her strength stops me. I was shook for a moment and because of that. Mabilis ko siyang tinulak. Hindi ko namalayan ang papalapit niyang suntok sa tyan ko kaya bigla akong napa upo sa upuan.

I caresses my pained stomach. I look at her for a moment and I knew its not her.

"You can't stop what is meant to happen."

Napatanga ako ng bigla niyang tinakpan ang ilong ko. I'm half conscious at the moment when I felt like I'm flying. I'm awake but I don't have any energy to fight back. Huli kong nakita ang nakaabang na sasakyan bago ako tuluyang nawalan ng malay.

I woke up with a groggy feeling. Napasinghap ako ng makita ang paligid. I composed my self. Sinigurado ko walang mababakas  na emotion sa mukha ko. Napatingin ako sa harap. May umiilaw na pulang ilaw doon. It's a camera. Nihindi sila nag abalang itago iyon.

Madilim ang paligid. I can feel someone's presence. Hindi ako nag iisa sa madilim na kuwartong ito. Nakatali ang parehong kamay at paa ko sa upuan. May busal rin ang bibig ko kaya hindi ko alam ang gagawin maliban sa paghintay kung sino ang nasa likod ng lahat ng ito.

I closed my eyes and relax myself. I won't panick. I want to relax my mind para mas mabilis na pumasok ang mga ideya para makalabas ako sa lugar na ito. I counted until fifteen minutes at hindi ako nagkakamali. Biglang bumukas ang pinto. Bigla ring umilaw dahilan para mapakurap kurap ako. Sinasanay ang paningin sa liwanag na nanggaling sa dilim.

Napatingin ako sa lalaking pumasok. He has a mask. I bet his in middle aged old man already. Napatingin ako sa tattoo niya sa braso. My heart skipped a beat. I found myself hitching my breathe. I met his eyes and I'm sure. I'm just sure...

"How long will you hide in that mask?" tanong niya sakin. His eyes were emotionless like mine.

Napatingin ako sa gilid at nagulat ng makita ang nakabulagtang si Celine. In my contrary mukhang mas nauna pa siya sakin dito. Iba rin ang suot niyang damit sa babaeng nakausap ko kanina.

"What do you mean?"my voice is emotionless too.

Bigla niyang sinakmal ang leeg ko. Hindi ako umigik kahit yun ang gusto kong gawin. I'm sure it would leave a mark.

Nanlilisik ang kanyang mga mata sa akin. Pero bakit? Bakit kahit gaanu kabagsik ang mga mata niya? I can see his pain. Like how can I see it in that man's black eyes.

"How dare you clone my daughter's face?"

Bigla akong namingi sa sinabi niya. Hindi ko kayang gumalaw. I went rigid. I can feel the sweat in my forehead. Nakaawang ang may busal kong bibig. Namingi ako sa narinig. Hindi ko alam kung anong nangyayari. I can feel the world moving.

Isang sampal ang nagpabalik sa akin sa kasalukuyan. Kasabay ng pagtulo ng isang butil sa aking mga mata. I tried to look at his eyes but the pain in my cheeks stops me. Nakita kong nahulog ang maskara sa kamay niya. Bigla akong pinanghinaan ng loob.

"... You can fool everyone but not me." Napatingin ako sa kanya. "I'm sure you're just a conniving bitch trying to stole her throne."

Tears escape my eyes when I finally saw his face. I can't forget my father's face. Never in my life. But now here he is. He's in front of me!