Princess In Disguise(Royalty Series 1)

CHAPTER 52

"This is not good. They are starting to move now." naiirita kong sabi sa dalawa kong katabi.

Nanunuod kami ng balita, worldwide. And I can see na hindi simpling mga terrorista lang ang mga nagpasabog ng mga bomba sa tatlong parte ng bansa.

May isa sa europa,may isa rin sa dito sa pilipinas. At ang huli ay nasa espanya.

"This is truly bad lalo na at hindi na natin hawak ang susunod nilang gagawin."

Napahawak ako sa sentido.

Nagpaalam munang aalis si Phillip.

"Come here," marahan akong hinawakan ni Xavier at pinaupo sa kandungan niya.

Ngumiti ako sa kanya para hindi na siya mag alala.

"Alam mong wala na akong koneksyon sa kanila diba?" masuyo niyang tanong.

Tumango ako habang nakadikit ang ulo sa kanyang dibdib.

"Do you want me to—"

"No!" I shout in horror.

Hinding hindi ko siya pababalikin sa mga taong yun. Never.

"But I think I can help."

Umiling ako. Hindi nagustuhan ang sinabi niya.

"Don't, ayokong mapahamak ka. I'm still living in shadows kaya wala pang nakakaalam na buhay ako. Not evem the organisation and that's a big help."

Marahan kong hinaplos ang dibdib niya.

"Don't you dare do what's on your mind."

He kissed the top of my head.

"Promise."

"One of the government official scattered the bomb in that certain place in Europe. We can't name him out. It can break our alliance with them if we suspect them."

Mariin akong napapikit. Hindi namin pwedeng ilabas to. Unang una, maaring mabuwag ang alliance namin sa kanila. At pangalawa, hindi pa namin nakikilala kung sino ang government official nayun. We can't take a risk.

"Hold it for now. Don't make a move." I said before I dropped the phone.

"Elliot has a lead now about the bomb incident but he can't still picture it out."

Nanghihina kong ulat kay Xavier.

"It's okay. Malalaman rin natin kung sino ang may pakana nito. Just hold on."

Tumango ako sa kanya.

Lumapit naman siya sakin. Mahigpit niya akong niyakap. Nakagat ko naman ang aking labi.

"Xav?" mahina kong tawag.

I'm not sure kung hahayaan niya ako sa gagawin kong ito.

"Hmm?" he buried his face on my neck.

"I'm thinking of moving."

Natigil siya.

"What do you mean?"

I bit my lip and I can almost taste blood on it.

"I'm not used to hide whenever there's a problem. I wanna solve it on my own..." pahina ng pahina ang boses ko.

"Didn't you told me Elliot is already on it?" his voice is strict now.

"But its more ideal kunb tutulong ako diba?" may pag asa kong sabi.

He held my shoulders and face me. "No."

My shoulders fell.

"If you ever think of moving by yourself then no. Or else, I'll be with you."