Princess In Disguise(Royalty Series 1)

CHAPTER 60

Warning:Spg;May contain some inappropriate words and actions only for adult. So, please be open minded. Its your choice to read but you can just stop and skip this chapter then wait for another chapter. (Friendly reminder from author:-)

"I'm sorry...I'm so sorry..." humihikbi kong sabi sa kanya. "I didn't mean to leave like that. I didn't mean to make you worry. I'm really really sorry..."

Patuloy ako sa paghikbi habang sinasabi ang mga salitang yan. I wanna make him see I do regret leaving him alone. These pat few days were hellish for me but I'm sure enough its more hellish to him.

"I'm sorry. I've been thinking only for myself. Hindi ko inisip ang nararamdaman mo. Pinag alala kita ng sobra." naiiyak kong sabi.

Mas lalong humigpit ang yakap niya sa akin.

"It doesn't matter anymore. Now that you're here. Its already enough for me. Just don't do it again. Halos mamatay ako kakahanap sayo. Hindi mo rin sinasagot ang tawag ko. Hindi mo naman dapat ginawa yun. I can tell you everything just don't leave me like that."

Mas lalo pa akong naiyak sa sinabi niya. Bakit lagi nalang niya akong pinagbibigyan? Lagi nalang niya akong pinapatawad sa mga kasalanan ko? Bakit ganun nalang kabilis sa kanya na patawarin ako? Bakit? Kasi hindi ko maintindihan na may taong ganyan! Na kayang magpatawad kahit masakit na.

"W-Why?" ako na mismo ang umalis sa yakap niya.

I'm not making this thing up for another fight. Gusto ko lang malaman kung ano ang pinagkukuhanan niya ng loob para ganito nalang niya ako mapatawad ng kay bilis.

"Why do you always accept me no matter how  I hurted you so much?" nagtataka kong tanong.

Akala ko hindi niya ako sasagutin pero mas mabilis pa ang pagsagot niya dito.

"Simple lang." Aniya at hinigit ang batok ko at kamay. "Dahil mahal kita." aniya.

He then crashed his lips on mine. Mabuti naman at kahit mukhang hindi siya nakaligo. Nakasepilyo naman siya. Lasang lasa ko kasi ang mint sa bibig niya. Nagsimulang gumalaw ang labi niya kaya napapasabay ako sa kanya. Napahawak mas lalong dumiin ang labi niya sakin.

Mapusok ang klaseng halik na pinagsasaluhan namin. Na tila siya'y sabik na sabik sa akin. Naglalakbay ang kamay niya sa braso ko at batok. Mas lalong dinidiinan ang kanyang labi sa akin.

Kapos ang hininga namin ng maghiwalay ang aming mga labi. Ngunit kapwa nakadikit ang nuo namin sa isa't isa. Nakahawak siya sa panga at batok ko habang ako naman ay nakahawak sa dibdib niya.

"Kahit anong mangyari. Kahit anong away natin basta't ako parin ang uuwian mo at ang nasa puso mo. Handang handa akong patawarin ka."

Unti unting lumalapit ang mukha niya sa akin. Konting konti nalang nang sabay kaming napaigtad sa tunog ng pinto. Gulat akong napatingin sa pinto kakasara lang ni Elliot. Agad naman siyang tumalikod ng makita ang tagpo.

Nakahawak ang isang palad sa mata niya na parang kinakausap ang sarili. "Wala akong nakita. Wala akong nakita."

Napabaling ako kay Xavier na madilim ang mukha. "You fucking asshole! Akala ko ba wala kang alam?!" histerikal ni Xavier habang nakaduro kay Elliot.

Bigla nalang kumaripas papasok sa loob si Elliot. Nakahawak ako kay Xavier ng hindi ko namamalayan.

"Uwi na tayo, hmm?" aniya habang yakap ako.

Hinalikan niya ang buhok ko habang tumatango ako.

"Uwi na tayo..." bulong ko pa na mas lalong dinidiin ang mukha ko dibdib niya.