Princess In Disguise(Royalty Series 1)

CHAPTER 29

Kulay kahel na ang kalangitan tanda ng papalubog na araw.hawak niya ang kamay ko habang nakatingin sa papalubog na araw at nakayakap sa likod ko.

We're watching the sunset per my request. As I watch the sun and its reflection to give a way for the moon to shine on its own.lulubog ang araw ngunit kinabukasan ay lilitaw rin ito para magbigay ng panibagong araw.panibagong pag-asa...

Panibagong pag-asa nga ba?

Para sa akin,ito ang magiging tanda ng bagong araw,bagong problema ang dadating. Nihindi ko nga masusulusyunan ang isa ay may dadagdag pa.

Napukaw ang aking pag-iisip ng may labing dumampi sa aking pisngi. Napasinghap ako at humarap sa salarin na wala iba kundi si Xavier.

"Masyado ka namang seryuso."ungot niya habang hinihigpitan ang yakap sa akin.

"May iniisip lang ako."napatanaw ako sa paligid at hindi ko namalayang madilim na pala.

"Mind sharing it to me?"pakiusap niya at tinignan ako ng matiim.

"Nahh,"I shook my head."common problems."

Tumango nalang siya at hindi na pinansin ang mga sinabi ko. I can sense na may napapansin na siya pero hindi siya nagtatanong. Isa iyun sa mga ugali ni Xavier. Madali siyang magtiwala at maniwala. Or dahil ako ang nagsabi kaya naniwala agad siya?

Matalino siya kaya impossibleng madali lang siyang maniwala. Kahit alam kong hindi niya pinapaniwalaan ang mga palusot ko ay pilit parin niya na huwag magtanong. And thats good. Ayaw ko ring magsinungaling dahil madali akong makonsesya sa kanya. Madali niya akonh mapapasunod at mabali pero hinahayaan niya lang ako.

He's understanding,Thats why I like him—Erase,Thats why I love him...

"Malalim na naman ang iniisip mo."puna niya habang mabagal ang galaw ng sasakyan at pinaglalaruan niya ang aking mga daliri sa kandungan niya.

Napabuntong hininga nalang ako at tinitigan siyang mabuti.

Such a nice view!Hindi ko masisisi ang mga taong namamangha sa kanya dahil ako mismo ay mangha sa kagwapuhan at karisma na dala-dala.

I asked myself for how many times. How did I get so lucky to have this man?so unbelievable!

Narinig ko ang halakhak niya ng makita ang tingin ko."Alam kong gwapo ako pero wag mo naman akong tignan ng ganyan at baka mahalikan kita dito."

Namula ang pisngi ko at agad na iniwas ang paningin ko sa kanya.

How can I be so weak in front of him?I have even a gut to blush,Just wow.

"Magfocus ka dyan at baka mabangga tayo."puna ko sa kanya na hindi parin tumitingin.

Humalakhak siya kaya napapikit nalang ako sa kahihiyan. Paano ba kasi?sa sobrang bagal ng pagpapatakbo niya e impossible namang mababangga pa kami.

"Shut up."pagalit kong sabi kahit pigil na pigil ko ang pagtawa. Nakakahawa ang tawa niya.

Nang hindi siya tumigil ay umismid ako at hindi siya pinansin.

Kinakausap niya ako buong byahe pero hindi ko siya pinansin.

"Sige ka,babaho ang hininga mo sa sobrang tahimik."asar pa niya na mas lalo kong kinaismid.

"For your information kahit na hindi ako magsalita e mabango ang hininga ko."pikon kong sabi sa pang-iinis niya.

Sa sobra kong rindi sa pang-iinis niya ay binuksan ko nalang ang bintana para makalanghap ng sariwang hangin. Madilim sa paligid pero tumaas ang balahibo ko dahil ramdam kong may nakatingin sa amin.