Princess In Disguise(Royalty Series 1)

CHAPTER 24

Rinig ko ang hagupit ng latigo na tumatama sa likod ni mama. Umaagos ang dugo at tumatalsik pa iyon. I keep crying,pleading them to stop. Pero mga walang puso sila, Tumatawa lang ang mga lalaki sa paligid namin habang walang awa nila kaming sinasaktan. I can fight but mom can't.hindi ko naman siya pwedeng iwan dito ng basta basta.

Isang araw palang ang nakalilipas ng matapos ang training ko.martial art and stuffs like that. pinayagan na ako ni dad na lumabas ngayong araw at kasama ko pa si mama dahil namiss namin ang isa't isa.

Tatlo lang kami sa loob ng sasakyan at nakasunod ang mga bantay sa likod.Only me,mama and the driver are here inside the car.

Agad akong kinabahan ng may humarang na kotse sa dinaraanan namin. Sunod sunod na putok ng baril ang namayani sa kapaligiran. Hanggang sa may kumatok sa aming pintuan. Mom didn't open it at dahil doon ay pwersahan nila itong binuksan.

Mga armadong lalaki na may mga balot sa mukha.

They dragged as to a van. They put something in my nose that makes me lost my consciousness.

Chloro

Nagising nalang akong nasa selda at nakakulong habang walang patid nilang sinasaktan si mama sa labas ng seldang kinaruruonan ko.

They didn't hurt me like how they hurt my mama. They just give me a slap and then...i lost my consciousness again and I don't know how. Kapag gumigising ako sa mga sigaw ni mama ay lagi nalang akong nanghihina at bumabalik sa aking hinihigaan.
Umiiyak...hanggang sa mawalan ulit ng malay.

Bago ko ipinikit ang aking mga mata ay isang lalaki ang bumulaga sa akin. Hinding hindi ko makakalimutan ang mga mata niya. Demonyo siya! Siya ang pumatay sa mama ko...

"Aaaahhhhhh!"bumalikwas ako ng bangon. My heart is beating so darn fast and I'm catching my breath.

"Ate,ayos ka na?"mukhang stress na stress ang kapatid ko. Magulo ang buhok niya at halatang hindi pa naliligo.

Magsasalita na sana ako ng namalayan ko ang pagsakit ng braso ko. Napangiwi ako sa sakit at agad naman tumawag si Philip ng nurse.

Tinitigan ko ang aking braso na may gauze at nababalot na ito ng dugo. I sighed at inalala ang mga nangyari.

Napatitig ako sa pinto ng may humahangos na tao ang pumasok don.I don't know why I suddenly feel emotional ng makita ko siya.

He looks relieved though still worried. Agad niya akong sinugod ng yakap.

"Thanks god you're okay now."he whispered in relief through my ear.

I hugged him back,tighter...

Kumalas siya sa pagkakayakap sa akin. I can't speak...parang nanunuyo ang lalamunan ko at alam kong magkakabuhol buhol lang kapag nagsalita ako.

Napagawi ang tingin namin sa pintuan ng bumukas iyun. Two women came inside in white uniform.Nurses,maybe?

Agad nila akong dinaluhan at inasikaso ang sugat kong dumudugo ulit.ayaw sanang umalis ni Xavier sa tabi ko pero kailangan para makagalaw ng maayos ang mga nurse.

I roamed my eyes at nakita kong nandito ang pamilya ko. Ang kapatid kong mukhang pinag alala ko ng husto. Also my tita's.halos lahat naman sila ay nag alala.

I force my eyes to shut when i felt like the world is spinning.pampatulog na naman siguro...

"sorry sir but we need to clean the wound immediately and we can't do that if the patient is awake since she's controlling her force rapidly and the wound keeps opening..."rinig kong boses bago ako mawalan ng malay.