1 Ay Sonra
Başak, Emre'den önce uyanmış, mutfağa inip kahvaltı hazırlamaya başlamıştı. Emre ise yatağında yeni uyanmış, Başak'ı göremeyince etrafına bakınmıştı. Başak'la son günlerde gitgide yakınlaşmıştı. Artık aralarında eskiden olduğu gibi şüphe, endişe, yalan kavramları yoktu. Geçmişi geçmişte bırakmaya çalışmışlardı.
Emre uyandığı gibi aşağı indi. Bir sağa bir sola kollarını sallayarak Başak'ı aradı. Başak'ın mutfakta olduğunu gördü. Kollarını açıp, Başak'a arkadan sarıldı. Emre:
-"Bugün neler yapılıyormuş?" diye imalı bir soru sordu.
Başak işinden övün vermeden:
-"Krep yapıyorum" dedi.
Emre kollarını Başak'tan çekip:
-"O kadar kolay şeyler yapma" dedi.
Başak bu sefer işini bırakıp:
-"Ne istiyorsunuz bayım?" diye sordu.
Emre taklitle:
-"Senin iyi yapabildiğin şeyleri" dedi. Ve ikisi de bir süre birbirlerine baktılar. Sonra Başak yeniden:
-"Ah, aradan çık şimdi. Daha nişan hazırlığına gideceğiz." dedi.
Emre:
-"Tamam, kızma. Masadayım." dedi.
O gün Musa ile Zeynep'in nişanı vardı. Gün gelmişti. Artık mutlu olma sıraları onlardaydı.
Başak, krepi yapıp sofraya getirdikten sonra, aralarında konuşmalar oldu. Kendi aralarında şakalaştılar. Emre, Başak'a yeni hakkını vermişti. Ona güveniyordu. Artık bunları yapmayacağını biliyordu. Aklına getirmiyordu eski kötü günleri. Onlar geçmişti. Bitti gitti. Önlerine bakacaklardı artık.
Kahvaltıyı bitirdikten sonra ikisi de üstlerini giymek için odaya çıktılar. Emre gardırobundan siyah takım elbisesini çıkardı. Önce beyaz gömleğini, sonra siyah kumaş pantolonunu giydi. Kravat olarak siyah beyaz desenli olanı taktı. Son olarak siyah ceketini de giyince artık hazırdı.
Başak ise üstüne daha sadece bir şey giymeyi tercih etti. Beyaz kadife elbisesini giydi. Ortasından kahverengi kemer geçirdi. Sonra suratına pembe ağırlıklı hafif makyajını da yapınca ikisi de hazırdı.
Emre'nin arabasına binip Musa'nın evine doğru gittiler. Hem Zeynep hem Musa orada olacaklardı. Oradan sonra da kuaföre geçeceklerdi. Eve vardıklarında kapıyı çaldılar. Kapıyı Musa'nın kız kuzeni açmıştı:
-"Hoşgeldiniz" diyerek içeri aldı.
İçerisi baya kalabalıktı. İki tarafında akrabaları gelmişti. Emre ile Başak onlara gözükmeden doğruca Musa ve Zeynep'in olduğu odaya girdiler. Bu odada bir kaç kişi vardı. İçeriye göre daha iyi durumdaydı.
Zeynep:
-"Geldiyseniz oyalanmadan kuaföre gidelim." dedi.
Başak:
-"Tamam, tamam. Kalabalık burası uzaklaşalım biraz." dedi.
Emre yardım amaçlı:
-"Sizin araçta yer kalmazsa bizim araca alalım kalanları" dedi.
Musa kafa salladı. Ve hep beraber arabaya bindiler. İki arabada tamamen dolmuştu. 6 tane kuzen gelmişti. Nişan kuaförü için ortalamaydı.
Kuaföre geldiklerinde kadınlar doğruca içeri girerken Emre ile Musa bir süre dışarıda beklediler. Emre:
-"Hazırlıklar çok yorucu bir iş" dedi.
Musa:
-"Hem de nasıl. Çok yakında sen de fark edersin." dedi imalı şekilde.
Emre, Musa'nın Başak'ı kastettiğini anlamıştı:
-"Bakalım, nasip kısmet" dedi.
