I'm you're hope, You're my hope ✔ [#WattyS2020]

78~

*Verleden van de ouders van Hope, Jack, Lary en Parel* *Deel 4*

Jaren verstreken. Lucija, Mila en Cornelius waren inmiddels al 23 en Lavella was 22. En toen begon het.

Het conflict over de opvolgerschap.

Ware lezers die deel 15 hadden gelezen weten waar ik het over heb. Rond deze tijd begon het. De vier waren nogsteeds in Jokarick. Ze leerden vechten en oefenden met het rennen. Het was erg gevaarlijk is Jokarick. Elke keer hoorde je geschreeuw. En het zou niet lang duren voordat ze voor hun deur ook waren: de soldaten die iedereen moorden.
Tenzij je hun geld gaf, maar dat hadden de vier niet. 
Daarom oefenden ze op hun vechttechnieken met de boeken die Lucija met zich meebracht. De vier waren erg close. Ze waren er altijd voor elkaar.

En toen begonnen de geruchten over de opvolger systeem. Blijkbaar kwam er een nieuw opvolger systeem. De leiders van nu zouden terug moeten kijken in het archief om te achterhalen wie de ECHTE leiders moeten zijn. 
Zo hier en daar fluisterden mensen; misschien ben ik het wel? Maar de vier dachten er niet te lang over na. Het was een pure onzin. Iemand zoals Claude zou nooit zijn leiderschap aan een vreemde geven. Hetzelfde geldt voor de rest. Misschien zou Hapone het nog overwegen. 
Maar dat mocht je slechts hopen. Waarom zou iemand zijn macht opgeven? Daarbij kon de nieuwe opvolger nog erger zijn dan de leiders van nu. Dat wil je natuurlijk niet.

Dagen erna kwam een van de achternamen bekend. De vier waren buiten wanneer een paar vrouwen met elkaar aan het praten waren. 
"Heb je het gehoord? De achternaam van de officiële opvolger is bekend."
"Echt?" vroeg de ander vrouw. "Wat is het?"
"Mattinson." 

Mila bevroor. Lucija, Cornelius en Parel keken haar vragend aan. "Wat is er?"
"Dat is.. mijn achternaam..." In plaats van haar blij aan te kijken keken ze haar angstig aan. Dit was helemaal niet goed! Noch Mila noch de andere wouden dat zij de nieuwe opvolger zou worden. Ze zouden worden achtervolgd als mensen achterkwamen dat Mila degene is met de achternaam!
Ze renden naar binnen en deden de deur op slot. Hun harten bonkten en de tikkende klok tikte.
Tik, Tak. 

"W-Wat nu?" vroeg Lucija. "Mila.. als jij het wilt.."
"Nee!" riep ze uit. "En van welke rijk moet ik dan de opvolger zijn? Ik ben niet gek.." Ze keken elkaar doodsbang aan. Een van hun vrienden is de opvolger. 

Ze waagden om de dag erna naar buiten te komen. Ze zagen een groep mensen en liepen ernaar. Er stond een man met een papier in zijn hand.
"De achternamen van de vier opvolgers zijn bekend! Mattinson, Wattinson, Jaymes en Mas. 
Er zullen gevolgen komen als de vier opvolgers zich niet melden bij Hapone of een van de andere rijken."

De man liep weg en iedereen keek elkaar vragend aan. Ben jij het.. Of is zij het?
Er was hoop voor hun.
Maar niet voor de vier. Ze liepen weg van de de groep en sloten zich weer in. Ze gaan eraan.
"Misschien.. moeten we het toch doen..," zei Cornelius.
"Als jij dood wil, ga je gang," zei Mila boos. "Ach ja, we gaan er toch allemaal aan.."
"Kap met die onzin," zei Lavella. "Wat we nu moeten doen is vluchten naar Hapone. Het wordt nu echt te gevaarlijk in Jokarick."

Ze waren het met Lavella eens. En dat deden ze. Ze vluchtten naar Hapone. En weer waren er geen wachters. Raar maar ze gaven er geen aandacht aan. De rijk Hapone was enorm maar Lucija wist precies waar haar huis stond. De herinneringen kwamen terug en Lucija probeerde het te negeren. Aangekomen in het dorpje keek Lavella haar verdacht aan.
"Gaat het wel?" Lucija knikte. Maar iedereen wist dat ze loog. Met wie zou het nu goed gaan?

De vier bleven niet op hetzelfde plek. Elke keer gingen ze van plek naar plek. En het duurde niet lang meer tot de namen bekend werden. De namen van de vier vluchtelingen.

Tijdens het vluchten kwamen ze vier andere tegen. Hun partners. Ik zal niet alle namen opnoemen, dat zou te ingewikkeld worden.
Maar de partners waren erg handig. Vooral in deze situatie. Ze schuilden in hun huizen op hoop dat ze niet ontdekt zouden worden.

Tot op een dag er werd aangeklopt. De geliefde van Lucija deed de deur open en bevroor. Ze hadden hun gevonden. 
"We zijn opzoek naar Lucija, Cornelius, Lavella en Mila."
"Ik ken ze niet," antwoordde hij. Maar de soldaten duwden hem weg en stapten zijn huis binnen. En ja: ze troffen de vier opvolgers aan. 
"Jullie gaan met ons mee. Dat is het bevel van ons leider."
"Ja dat gaan we dus lekker niet doen," antwoordde Mila arrogant.
"Dan maar met geweld," zei de ander soldaat. De vier grinnikten. Eindelijk konden ze al hun vechtkennis gebruiken.

De vier partners keken toe met open mond.
"Je zou maar net ruzie hebben met een van hun," fluisterde de geliefde van Lavella tegen die van Lucija.
"Dat zou ik nooit durven, haha." 

En weer vluchtten ze. Elke keer weer ergens anders tot ze eindelijk een plek vonden waar ze even konden blijven. Het grot Dat achter het enorme, gevaarlijke bos schuilde.
Ze maakten daar hun eigen basis en schuilden daar voor een tijdje. 

In het volgende deel zullen er vier extra personages bijkomen.

Hope, Jack, Lary en Parel