TAMAMLANDI
Kitabı bitirdikten sonra neden bu kadar az okuyucusu olduğunu düşüneceksiniz, sebebini ben söyleyeyim, hedef kitlesi zeki insanlar olduğu için.
Dünyanın hissedilen fakat bilinmeyen belli evreleri vardır. Çocukluk, gençlik, olgunluk ve ya...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
2. Bölüm Ölüm...
●●●●●●●●●●●●●●●●●●●
" Aslında sen benim kim olduğumuda, mesleğimide gayet iyi biliyorsun GECE!"
Karan'ın sözlerinin altında ezilen düşüncelerim, alabora olmuştu karşısında. Şaşkın gözlerimi, gözlerinden alamadan baktım yüzüne. Cümlesini bitirmiş muzip bir sırıtışla yüzüme bakıyordu. Bal rengi gözlerinden bakışlarımı uzaklaştırıp başka yöne çevirdim başımı. Ben Karan'ı çok hafife almıştım ama Çınar'ın dediği gibi, çok tehlikeliymiş.
Karan'ın sözünü anlamamazlığa verip gülümserken onun sergilediği ciddilik çıkış kapımı kapatmıştı. Gerçek kimliğimi biliyordu ve benimde onu tanıdığımın farkındaydı. Yüzüm kızarmaya başlarken bulunduğum konum zaman geçtikçe daha tehlikeli hâl almaya başlamıştı.
" Kendini çok zeki mi sanıyorsun?" küçümseyici bir tavır takınarak üzerime güldü. " Hiç bir şey sandığım yok," deyip tek kaşımı kaldırarak korkak kimliğimden çıktım. Ben kendimi ne kadar cesur gösterirsem o kadar korkusuz yaşardım.
" Ama sana bir uyarıda bulunayım Karan ARSLAN, ses kaydım ve takip cihazım yanımda, birazdan burası polis kaynayacak, yerinde olsam kaçma fırsatımı değerlendirirdim. " Sözlerimi kendimden emin bir sıfatta söyleyerek, az önceki onun takındığı küstah halleri bu sefer ben konukladım.
" Ve hâlâ zeki olduğunu sanıyorsun. " Deyip, korkutucu bir gülüş hediye etti. Tavırları, rahatlığı ve her an her şeyin olma ihtimali beni korku kılıfına sokuyordu.
Etrafıma kaçmak için bakarken birden bileğimin tutularak sürüklenmesiyle kendimi duvar ve Karan arasında buldum. Çok hızlıydı ve engel olmak mümkün değildi. " Ateşle oynuyorsun." sözüme karşılık, dudaklarını kulağıma yaklaştırarak kısık kısık nefesler aldı.
" Yanan ben olmayacağım KUM KIZI." Kulağıma değen dudakları, enseme işleyen nefesi ile sözlerin birleşimi fazlasıyla sarsmıştı bünyemi. Ne diyeceğimi şaşırmış iblis kılığındaki adama bakıyordum. Bana takındığı lakap ve korku sinyalleri hiç olmayacak kadar büyük bir sinirlilik oluşturuyordu. Çantamda bir tek ses kaydı vardı vede o, aşağıda kalmıştı. Beni kurtaracak kimse yokken buradan kendi başıma kurtulmak sadece tehtit kelimelerine beni yönlendiriyordu, lakin oda pek işe yaramıyor Karan'ı etkisi altına almıyordu.
" İsmimi bildiğine göre rutbemide biliyorsundur. Tek kılıma..."
" Palavra." Deyip güldü hafif, gülmesi saniye içinde kızgın bir yüze dönüştü. Ellerimin ikisini tek eliyle tutarken duvara yasladığı cüssemide bacaklarıyla zorluyor, hareket alanımı kısıtlıyordu.
" Tek kılına zarar gelmeyecek komiser, Tüm kıllarına zarar gelecek. " sözlerinin altında ezilen fakir kelimelerim yüzünden cevap veremeden baktım sadece, Selin'i korkusuzca hastanelik eden biri için bu tehtit cümleleri yalan sayılmazdı. Bir kaç dövüş hareketleri bilirdim, iyide dövüşürdüm ama bu adam karşısında elim kolum bağlı hareket edemiyordum.
