TAMAMLANDI
Kitabı bitirdikten sonra neden bu kadar az okuyucusu olduğunu düşüneceksiniz, sebebini ben söyleyeyim, hedef kitlesi zeki insanlar olduğu için.
Dünyanın hissedilen fakat bilinmeyen belli evreleri vardır. Çocukluk, gençlik, olgunluk ve ya...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Karan'ın gözleri 👆
••••••••••○•••••••••
Karanlık bir oda, Karanlık bir ruh ve Karanlık düşünceler...
Etrafıma boş boş bakmak, eşyaları analiz etmek ve üzerimi incelemek baya uzun bir zaman katletmişti. Karanlık çarşaf, siyah perde, siyah duvar kağıdı, siyah ve siyah... Yataktan kalkmak için hamle yaptığım an üzerimdeki beyaz gecelik gözüme çarptı. Dün akşam gecelik giydiğime dair bir şey hatırlamıyordum. Daha doğrusu dün geceye ait hiç bir şey hatırlamıyordum. Sadece Karan'ın barına gelip bir sürü içki içtiğimi anımsıyorum. Birde hayal meyal hatırladığım şey, bu odaya Karan'ın kucağında girmekti. Ben giymemiştim bu geceliği.
Aklıma gelen fitne tohumuyla kalbime inme indi sanki. Ya ben dün gece Karan'a kendimi teslim ettiysem? Korkarak geceliğin etek kısmını kaldırıp kiloduma baktım. Gözlerim o an farklı bir şey gördü. Kalbim hızını telaffuz edemeyeceğim bir halde dengini şaşırdı. Yüzüme toplanan kan utanç perdemi dibine kadar araladı. Lanet olsun! Ben dün akşam ne yapmıştım Karan ile?
Kilodun üst kısmından aşağı doğru inen bölgede sarımsı lekeler vardı. İç çamaşırım beyaz olduğu için lekelerin netliği korkuma alev olmuştu. Ben, ben ne yapmıştım? Elimi başıma atıp akan göz yaşımın bacaklarıma düşmesini izledim. Allah kahretsin ki hiç bir haltı hatırlamıyordum. Nasıl oldu, ne oldu, ne söylendi de bunlar oldu?
Yerimden kalkıp aynaya doğru yürüyerek beyaz geceliğin motiflerine değdirdim gözlerimi. Tenim ölü rengi olduğu için üzerimdekiler ile fazla uyumluydu. Kırmızı olan gözlerimi ellerimle kapatıp sabır çeker bir tonda içimdeki nefesi verdim. Nefesimin yüksekliği, açılıp kapanan kapının sesini düşermişti. Elimi yüzümden çekip bana bakan Karan'a diktim öfkeli yüzümü. Utanmadan bedenimi süzüyordu.
" Ben giymedim bu geceliği, kim giydirdi?" Odadaki yüksek sesim muhtemelen kapının arkasından rahatlıkla duyuluyordur. Karan ona bağırmama şaşırmak yerine ukala bir gülüş takınmıştı. Hâlâ bedenime bakarak beni inceliyor, gülümsüyordu.
"Sana bir soru sordum cevap ver!"
" Cevabını biliyormuşsun gibi konuşuyorsun. "
" Karan beni delirtme, hiç bir şey hatırlamıyorum. Ne oldu dün gece?"
" Geceliği kendinin giymediğini hatırlıyorsun, ama dün ne olduğunu hatırlamıyorsun, öyle mi?" Hâlâ gülerek konuşuyordu. Normal bir şekilde cevap verse sinirlerimi bu kadar çok tepeme çıkartamazdı.
