TAMAMLANDI
Kitabı bitirdikten sonra neden bu kadar az okuyucusu olduğunu düşüneceksiniz, sebebini ben söyleyeyim, hedef kitlesi zeki insanlar olduğu için.
Dünyanın hissedilen fakat bilinmeyen belli evreleri vardır. Çocukluk, gençlik, olgunluk ve ya...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Uyarı: -K'yı: Ka, şeklinde okuyun!👍 Ke, şekilinde değil!👎
14. BÖLÜM
"-K"
●●●●●●●●●●●
"Gece," boğuk bir yerden ismimi duydum. Biri bana sesleniyordu. Ses hiç net değildi. Mahmur gözlerimi zorlanarak açıp tekrar kapattım. Bedenime ahtopot gibi sarılan bir şey vardı. Bütün sıcaklığı tenime nüfus etmişti. Pike başımın üstünde; başım, birlikte yattığım kişinin göğsündeydi. Yumuşacık ve sıcak göğsünden başımı kaldırıp esmer tene baktım.
Hadi canım! Ben Karan'la mı uyumuştum? Gece o uyuduktan sonra kalkacaktım halbuki. Nasıl uyuduysam artık hiç kalkamamıştım. Önüme gelen saçlarımı arkama doğru atıp Karan'dan ayrılmaya çalıştım. Bacağının bir teki belimdeydi. Keza koluda sırtımda... Bir diğer koluda başımın altındaydı. Bacağını itmeye çalışsamda belimden bir türlü çekmedi. Belimin bitiminde kalçam olduğu için bacağının aşağı inmesini engelliyordu.
"Gece, aç şu kapıyı!" Kapıya art arda vuran Melis, beni uyandıran sesti. Delirmiş gibi bağırıyordu. Karan ses yüzünden gözlerini açıp biraz geri gitti. Onun yumuşamasından faydalanıp kendimi sıkı kollarından kurtarmaya çabaladım. "Bırak beni, pis sapık!" Belimdeki bacağını aşağı doğru iteleyip sinirle baktım yüzüne. Güneş yüzünden gözleri kısılmıştı. Bacağını oflayarak belimden çekip sırtını dönerek bacak arasına, kafasındaki yastığı koydu.
"Aç şunu artık!" Tekrar Melis'in bağırtısını işitince apar topar dikeldim yataktan. Elbisem göğsüme kadar toplanmıştı. Karan bir şey görmesede çıplak tenimi hissetmişti. Arakamı dönüp bana bakıyor mu diye göz geçirip uyuyan gözleriyle rahat bir nefes aldım. Melis hâlâ kapıya vuruyordu. Derdi neydi bunun? Saat daha sabahın altısıydı.
Yataktan kalkıp elbisemi düzelterek kapıyı açmaya çalıştım. Kilitliydi. Ben kitlememiştim. Karan gece kalkıp kilitlemişti muhtemelen. Belki daha fazla şey de yapmış olabilirdi. Telefonumu karıştırmak gibi...
Kilidi çevirip kapıyı açarak karşımdaki sinirli boğaya baktım. Yüzü kıpkırmızı olmuştu. "Hiç tahmin etmezdim Gece, senin böyle biri olduğunu hiç tahmin etmezdim. " yüzüme iğrenircesine bakıyordu. Başını eğip yatakta yatan Karan'a baktıktan sonra iyice düştü yüzü.
"Bilip bilmeden yorum yapma!"
" Anlat o zaman, ne işi var bu adamın burada? Bu evi farklı bir amaç için..."
"Sen ne dediğinin farkında mısın?"
" Farkındayım, madem zorla geldi, onu burada yalnız bırakıp salonda uyuyabilirdin. Şu haline bak, elbisenin her yeri açılmış. Daha seni ne kadar becer..." Melis'in demek istediği şeyi anlayıp ağzından çıkmasına müsaade etmeden yüzüne bir tokat atmak için elimi havaya kaldırdım. Bana böyle şeyler söyleyecek son kişiydi. Anlayışlı olduğunu sanıyordum. Bana ileri geri itamlarda bulunması Melis'in karakter özellikleri arasında değildi.
