KIRMIZI | AJAN #Tamamlandı

15. ●AJAN●

Hatırlatma: Geçen bölüm, Gece emniyette iken Yavuz beyin telefon konuşmalarını dinleyip onun -K olduğunu düşünerek bıçağı boğazına tutmuş, o sahnede bölüm sonlanmıştı. Bu bölüm, o sahnenin devamıdır.

Keyifli okumalar.

15. BÖLÜM

A.J.A.N.

●●●●●●●●●●●●●

"K,"

"Sen misin?"

Boynundan gerdanına inen kızıl kan, beyaz gömleğine küçük bir iz bıraktı. Bıçağı Boynundan çekmeden bekledim cevap vermesini. Sustu. Gözlerini kapayarak sustu. Nefesi yüzüme vuruyordu. Bıçağı biraz geri çekip boynunun diğer tarafına sabitledim. Engel olmuyordu. Ölüme boynu bükük razı geliyordu.

"Konuş!" diye kulağının dibinde bağırdım. Kapalı gözlerini aralayıp gülümsedi. Büyük bir gülüştü. Beni sinir edecek kadar geniş. " Aklını kullan Gece. Aklını," çok büyük bir sır veriyormuş edasıyla sessiz konuşmuştu. Elleriyle beni nazikçe iteleyip ondan uzaklaşmamı ister bir halde yüzüme baktı. Kanlı bıçağı kendime çekip ortadan ikiye katladım. Yavuz bey, kanlı boynunu tutuyordu.

"Dinliyorum." dedim bir adım geri giderek. Yüzüme bakıp tuvalete girerek içinden peçete aldı. Ardından peçeteyi boynuna yapıştırıp kanı emmesini sağladı. " Bir düşün, -K ben olsaydım başkasından emir alır mıydım?" mantıklı cümlesini bir süre düşünüp kaldım öylece. Ben lavaboya girmeden önce biriyle konuşuyordu telefonda. Yapamam demişti. Biri ona emir vermişti. Ve dediği gibi eğer -K o olsaydı kimse ona emir vermezdi ki.

" Bende bunu yedim." deyip sahte bir kahkaha attım. Aslında fikri mantıklıydı fakat buna inanmış gibi görünmek istemiyordum. Elini boynundan çekip kanlı peçeteyi yere atarak yerine temiz peçete koydu. Canı yanıyordu belli ki.

" Sen bilirsin, " deyip çıkışa doğru ilerledi. Arkasından ilerleyip kolunu sertçe tutarak yönünü kendime çevirdim. " Her şeyi anlat, öyle git." tehtidimin işe yaramasını umut ederek sert çehremle baktım yüzüne.

" Beni Karan'ın yanına ölmem için neden gönderdin?" kollarımı göğsümde bağlayarak iddialı bir halde bakmaya devam ettim. Karan ile olan ilk buluşmamı karışımdaki müsvedde düzenlemişti. Sözde ajan olarak gidecektim, ancak olayın ajan işi olmadığını geç olsa da anlamıştım. Beni Karan öldürsün diye göndermişti.

Yavuz bey hafif gülumseyip alaya alır bir tonda kahkaha attı. " K, öyle istedi çünkü."

" Sen öyle istedin yani," deyip şüphesi yoksul bir kalıpla süsledim cümlemi. Yüzüme hâlâ gülerek bakıyordu. " Zeki bir kızsın Gece, -K'nın ben olmadığını ikimiz de biliyoruz. Hem ben olsaydım şu an burada yaşıyor olmazdın, öyle değil mi? " esrarengiz ses tonunun sonuna gözünün bir tekini kırpıp şaşkın yüzüme gülerek çıktı lavabodan. Şok olmuş bedenim, kaskatı kesilmişti. Arkasından öylece baka kaldım.

Yavuz bey değildi -K. K'nın adamıydı sadece. Onun için çalışıyordu. Beni de ortadan kaldırmak için Karan'a ajan sıfatında göndermişti Yavuz bey. Amaç, onlar hiç bir şeye karışmayacaklardı. Karan ise benim katilim. Plan güzeldi, mantıklıydı fakat neden? Ne derdi vardı bu K'nın benimle? Aylarca yüzüne baktığım Yavuz beyin dahi onun için çalışan bir köpek olması beni derinden yaralamak dışında bir şey yapmıyordu. Gerçi her şey mantık üzerinde ilerliyordu. K, benden emniyette olan bir dosyayı istemişti. Dosya numarasını nereden biliyor olabilirdi ki? Tabiki Yavuz bey sayesinde. Ve ben bunu salak gibi yeni düşünüyordum. Emniyette ki normal bir polisin dahi giremediği dosya odasındaki bir evrağın numarasını biliyor olması demek -K'nın da bir ajanı var demekti. Ve bu ajan Yavuz beydi. Beni yine Karan'la imha etmeye çalışıyordu K, müsveddesi. Karan'ın dosyasıydı o. Beni Karan'a ikinci kez yem etmişlerdi. Ortadan kaldırmak için. Yani -K her kimse hem benim, hem Karan'ın düşmanıydı.