ASLAN'IN PENÇESİNDE

VAZGEÇMEK

Herkese iyi okumalar diliyorum..

Armando, söyleyeceklerini bitirdiğini belli edercesine elini uzatıp kalkmam için destek oldu. İçeride ciddi bir tiyatro başlamak üzereydi ve baş rolünde de ben vardım. Pablo'nun planını bozarsam , Dace ölecekti. Bozmazsam , beni kullanıp amacına ulaşmış olacaktı. Kendimi mi Dace 'i mi seçeceğime karar verememiştim, ikisinin de gözlerine bakıp kalbimin sesini dinleyecektim.

İçeri girmemize iki adım kalmıştı ki Armando kolumdan tutup beni kendisine yönlendirdi.

"Pablo, Dace 'i öldürecek, senin kararın sadece sembolik. Lütfen dik durmaya çalış. "

Sözlerini bitirip tuttuğu kolumu , koluna yönlendirdi ve hareket etmeyen bacaklarımı içeri sürükledi. Duyduklarımın içindeki her anlamı "görmem" lazımdı ve ben bunun için kendimi toplayamıyordum. Bir yolunu bulup Dace'i buradan sağlam çıkarmam lazımdı ancak aklım öyle yerinde değildi ki düşünemiyordum bile.

Kapıdan bir kaç adım ileride bizi bekleyen Pablo'nun bakışları altında ona doğru yürüdüm ve Armando'nun bıraktığı kolumu Pablo'nun koluna koymasına izin verdim. İçeriden gelen neşeli sohbet seslerini duyunca şaşkınlıkla başımı çevirdim ve incelemeye başladım. Pablo'nun gözü daima üzerimdeydi ve her hareketimi dikkatle izliyordu. Karşımda avını yakalamış gururlu bir aslan olması gerekiyordu belki de ama Pablo, daha çok yaralı bir aslan gibiydi. Hiç çözemediğim çok bilinmeyenli bir matematik sorusu gibi hayatıma girmişti Pablo. Birlikte ne yaptığımızı ne yaşadığımızı asla anlayamıyordum ve bu kadar bilinmezlik içinde kim olduğumu dahi hatırlamıyordum. Hayatımın tümüne görünmez zincirler atılmış, arasında hareket etmem bekleniyordu. Emindim ki, istediği kararı vererek Pablo 'ya bir zafer daha kazandıracaktım ve bunu yapmak istemiyordum. Kinden veya öfkeden değil, benim kararım olmadığı için, sebep olmak istemiyordum.

Pablo'nun duran adımlarıyla otomatik olarak ben de durdum. Düşünceler aklımdan geçerken ne olacağını hala kestiremiyordum.

"Sevgili misafirlerimiz; bugün yanımızda olduğunuz için çok mutlu olduk. Aile olarak bir arada olmamız bizi güçlü kılan en önemli şey. Arthur Chane 'in bitmeyen pis oyunlarından bahsetmek istemezdim böyle bir günde  ancak, oğlu ; Dace Gace Chane, buraya kadar gelerek gelinimi kaçırmaya çalıştı. Yıllardır dilden dile dolanan, yaşayıp yaşamadığını kimsenin bilmediği oğlu kendini bugün göstermeye karar vermiş anlaşılan. Amacının ailemize ve şerefimize saldırmak olduğunu hepimiz biliyoruz. Birazdan sevgili karımın emri ile cezasını verip, babasına unutulmaz bir ders olmasını sağlayacağız. "

Pablo, heybetli ve kendinden emin ifadesiyle konuşurken salondan yükselen hayret nidalarına arada Arthur Chane için edilmiş küfürler de karışıyordu ve tam bir arena havasına bürünmüştü.

"Sadece bir aklı başında ben miyim acaba?" Diye yükselen gür ses diğerlerini susturmuştu. İstediği etkiyi yaratmaktan memnun olarak devam etti sesin sahibi ;
"Oğlunu kullanarak Chane 'i dize getirelim , oğlunu öldürmenin kime faydası olacak ki?"

Bu fikir mantıklıydı ancak Dace 'i babası için bile olsa kullanmak istemiyordum. O, babasından kopmuştu, babasının yaptığı hiç bir şeyde suçu yoktu ve tamamen masumdu. Yine de ölmesinden daha iyi bir yoldu ve tamamen kurtulana kadar hayatta kalmasını sağlayacaksa kabul edilebilirdi.

"Sevgili ailem; fikirlerinizin hepimizin iyiliği için olduğundan şüphem yok ancak söz konusu benim karım, Arthur'un oğlu da olsa hak ettiği sonu yaşayacak. Davet bitmiştir. "