The Pretender (Under Revision)

𝐂𝗁𝖺𝗉𝗍𝖾𝗋 12

Aya's pov.

"F'ck sh't!" singhal ni Eaze bago pinag sisipa ang flat nyang gulong, and me? Wala tinitignan lang sya.

I've nothing to do about it, should I react? Eh sa wala akung paki, ba't ba? wala naman kasing maitutulong kung pati ako mag re-react din.

What I mean is, wala naman akung alam so anong reaction yung ibibigay ko sa kanya? Mag be-behave nalang seguro ako dahil knows ko naman na kahit anong gawin ko yung inis na expression nya lang yung ipapakita nya sakin.

I should better react in this situation lalo't na damay ako, kaya nga lang nakakainis ring makipagsumbatan sa kanya, kasi in the end hindi ka rin mananalo.

And for the info, Nasa gitna kami ng kawalan kasama yung kotse nya'ng nasiraan, worst right?

What even worst is, mga mukha pa kaming tanga kasi di namin alam kung saan hihingi ng tulong, sinong tatawagan? Wala namang signal.

Papunta sana kami sa beach resort nila zhe'kin, na bagong bukas. he was inviting us dahil hindi daw kami pweding mawala sa event na'yun, nauna na sila samin since kailangan talagang mauna don ng owner para mag-intindi.

Ang saya na sana eh, may outing. Masaklap nga lang kasi nasiraan pa kami.

Ito kasing demonyo na toh, pwede namang isahang sasakyan nalang hindi pa pumayag, ang arte din.

"F'ck, D'mmit!" sigaw nya habang ginugulo yung buhok nya, na as if naman may maitutulong yun.

"You know what?–"

"What?"

"Tumigil ka na kasisigaw jan, wala ring magagawa yan, it's useless" I said, then umirap sa kawalan.

Ramdam kung bumaling sya sakin ng isang seryosong tingin, kaya napatungo naman ang tingin ko sa kanya upang salubungin.

Napaangat ako ng isang kilay ng sa isang iglap, siya'y tumalikod sakin. "uy! uy! Saan ka?" I ask out of wonder, ng tila maglakad sya palayo sakin.

He sudden stop then, muling bumaling ng tingin sakin. "What? You'll do nothing again? Look, if you want to stay here, stay. I don't care, I'll find near place here in the middle of nowhere"

He said, then start to walk away, parang lutang na nangapa pa ko sa mga binitawan nyang salita at ng tila magets ko na ang mga sinabi nya don ko lang napagtanto na napakalayo nya na sakin.

"Eaze, hoy! Sama ko!" Sigaw ko bago tuluyan na syang hinabol, seriously? Ako lang ba? Why do I feel na may lahing kabayo yung demonyong yun? Ang bilis mag lakad, kala mo kabayong tumatakbo.

While following him? Can't even focus kung ano ba dapat kung intindihin yung paghabol sa kanya? o yung pangamba ng takot sa panganib?

What I mean is, nasa lugar kami ng walang kaalam alam kung saan, isa syang taong may titulo sa pangalan, hindi ba yun mapanganib?

He can be the target of anyone, sikat sya, kilalang tao at mapera. Hindi ba yun delikado? Baka kasi may makakilala sa kanya tapos mapahamak kami.

I know na magiging damay lang ako but, once na may ngyaring masama sa kanya? Ako nanaman ang sisisihin nila.

Patuloy parin akung naglalakad na halos lakad takbo na nga, B'cuz I can't still approach him.