The Pretender (Under Revision)

𝐂𝗁𝖺𝗉𝗍𝖾𝗋 35

Aya's pov.

Zhenan Floavera, that was her name– Zeyan's mom.

She was here with us also, dahil sinusundo nya na nga si baby zeyan. Ang awkward lang ng dating kanina ng pagbuksan ko sya ng pintuan namin, hindi ko alam kung ngingiti ba kami sa isa't isa na ewan.

But since, bisita parin sya kaya inayunan ko sya ng maganda. Marunong naman kasi akung makisama ng ayos sa taong nakikisama din ng ayos.

Lately, halos nangangapa pa sya ng salitang bibitawan nya sa akin ngunit pinangunahan nya ito sa paghingi ng tawad at dahilan about nga sa ngyaring alitan sa pagitan namin noon sa restaurant.

She did explained everything sa akin– hindi nya naman daw lubos naisin na magsimula ng gulo sa pagitan namin sadyang nadala lang daw sya sa sitwasyon.

Naalala nya kasing muli ang pag-iwan sa kanya ng papa ni zeyan, and since nai-kwento na rin sa akin ito ng bata kaya hindi na ko nahirapan pang unawain ang side ng pinapaliwanag nya.

"Sorry for the trouble"

"Wala yun" wika ko sa kanya ng maihatid ko na sila sa labasan nitong gate ng bahay ni Eaze.

Bumaling ako ng bahagyang tingin kay zeyan na tila tahimik na ngumiti lang sa akin bago nagpaalam at agaran na ring tumungo sa loob ng kanilang sasakyan.

"No– gusto kitang pasalamatan sa pag-alaga sa anak ko, hope I can still bring her here" she said na tila nasa alanganin pa, ngumiti lamang ako sa kanya upang ipabatid na ayos lang naman sakin na nandito si baby zeyan.

"You can bring her here anytime" wika ko sa kanya, mas mabuti na ring makipag close-up ako sa kanya, para naman kahit papaano magkaroon na ko ng kaibigan ngayon dito.

"I'm so glad to heard that friend, masyado kasing maraming trabahong dumating ngayon na kailangan kung harapin– thanks to you, I can handle it nicely now" wika nito sakin, bago sumilay ang tila ngiti nya sa labi at umakma ng yakap sakin kaya naman yumakap din ako pabalik sa kanya.

Mas mabuti na segurong tinatanggap ko ang mga bagay at taong dumadating ngayon sa akin dahil bukod sa masydo ng malaki ang mundong kinagagalawan ko ay magiging parte na rin sila ng bagong mundong pinasok ko.

Mahirap mangapa mag isa, kaya kailangan ko talaga munang umasa sa iba.

"Pano ba yan, mauna na kami" wika nya ng humiwalay agad ng yakap sa akin, tumango na lamang ako sa kanya bago nagpaalam nalang rin ng tila hindi ko na matanaw ang kanilang sinasakyan ay agaran na akung nagtungo sa looban– isasara ko na sana ang gate ng may biglang pumigil rin naman dito kaya wala sa wisyong natigilan rin ako.

Ganon nalang ang aking tila kunot noo dahil sa taka ng balingan ko ng husto ang harap ng gate at makita ko kung sino ang bumungad sa akin.

"Anong ginagawa mo dito?"

It's ferrie.

"I'm bored, let me in" wika nito bago agaran ng gumawi at nilagpasan lang ako kaya naman ganon nalang rin ang pagtataka ko sa kanyang ikinilos, alam nya na ba yung daan tungo sa bahay?

Para kasing sa kilos nya nakapunta na sya dito kaya hindi na syang nag-abala pang tanungin ako kung saan yung gawi ng papasok pero sa halip na pansinin? Isina-walang bahala ko na rin bago tuluyan na sanang isasara ang aming gate ng mapahintong muli ng dahil sa isang puting kahon na naka-agaw pansin din sa akin.

Agaran akung gumawi at kinuha yun, isang puting kahon ng regalo– na hindi ko matukoy kung anong nilalaman dahit sa sobrang pagkabalot nito kaya naman napagdesisyunan kung sa loob ko nalang din bubuksan ito.

Napasinghap ako ng muli kung lingunin ang gate na tila kanina ko pa hindi masara-sara. "Seguro naman ngayon, wala ng eepal pa" wala sa wisyong wika ko bago agaran ng isinarado ang gate.