The Pretender (Under Revision)

𝐂𝗁𝖺𝗉𝗍𝖾𝗋 31

Aya's pov.

"We've been fixing the issue sir– since hindi pa kayo makakalabas ngayon dahil sa biglaang dagsa ng mga taga supporta nyo mula sa labas ng entrance at exit."

"What about the other update sa sasakyan?"

"As you can see sir, hindi tayo pweding gumamit ng Sasakyan dahil baka ma trap lang kayo mula sa baba that's why we suggested you take our helicopter."

"That's great, kailan kami makakaalis?"

"Well sir, we were working at it as you can see, ang kaso po hindi po nakakapagpalipad ng helicopter ng ayos ngayon since hindi rin po maganda ang ihip ng hangin."

"Are you referring your points, in no ways? Since all your suggestion are still ended up with reasons na walang magagawa sa ngayon." Yumuko lamang sa kanya yung babaeng taga company din nila, kaya napamulsa nalang si Eaze bago bahagya kaming nilingon lahat.

"For how long we will stay here?"

"About that sir, we're not yet sure it depends on the weather but don't worry about the security in this restaurant-hotel nakausap na namin ang owner ng building na pansamanta muna itong isara–" sandaling natinag yung babaeng kausap ni Eaze ng biglang mag senyas si Eaze ng kamay.

"Got it, I know jaze been taking care of everthing"

Ano nga bang ngyayare? Lately nag simula lang sa sampong katao, na gustong mag papicture at autograph sa kanila tapos nauwi sa bente, hanggang sa maging isang milliong katao na ngayo'y nakatipon at nag hihintay sa labas nitong building para sa kanila.

Na trap kami sa loob ng isang Restaurant-hotel na hinintuan namin, halos hindi kami makalabas dahil nagdagsaan na rin ang iba't ibang tao at media na gustong mag interview sa kanila.

Dahil sa labis na pang-aabalang nagawa sa negosyo ng may-ari nitong resto-ho loca na ultimo napilitan silang pansamantala itong isara muna para kila Eaze ay binayaran na lamang sila ni Eaze para sa pagpapanatili namin dito.

Which I envy about them also, bakit? Dahil kaya nilang bayaran lahat ng bagay sa loob ng segundo lang samantalang ako? Kailangan ko munang maghirap at maglaan ng maraming araw para doon.

"You heard what she said, will be staying. You can choose your own room in this floor." Saad ni Eaze na ikinatango naman naming lahat.

"It's settled, Mine is Room 05" wika naman agad ni kian kaya napabaling ang tingin namin sa kanya.

"How about you guys?" Tanong naman ni Eaze doon sa dalawa– I'm talking about Ferrie and Zhe'kin.

"Room 06" Ferrie.

"Room 06" Zhe'kin.

Sandaling natinag at natigilan ang dalawa ng tila sabay pa silang sumambit ng parehong numero ng kwarto lang rin– mukhang pareho lang rin ang takbo at liko ng utak ng dalawang ito.

"Nauna ako.." reklamong saad agad ni ferrie, kay Zhe'kin.

"Mas nauna ako." Reklamong tugon din naman sa kanya ni Zhe'kin bago sila nag pataasan ng tingin at pride sa isa't-isa ng dahil sa numero ng kwarto lang.

"Mas nauna nga ko sabi eh!" Wika naman ulit ni Ferrie na tila ayaw magpatalo kaya naman nakatuon ang tingin naming tatlo sa kanilang dalawa ni Zhe'kin.

"It's me, mas nauna ako" tugon din naman ni Zhe'kin sa kanya na tila wala ring balak mag patalo.

"Nauna ako!" Ferrie

"Ako!" Zhe'kin

Kung patuloy parin namin seguro silang hahayaan baka wala lang ring magpaubaya sa kanilang dalawa– I mean hinahayaan na nga silang dalawa ng dalawa ko ring asungot na katabi tapos ako makikitulad lang rin?