The Pretender (Under Revision)

𝐂𝗁𝖺𝗉𝗍𝖾𝗋 62

Aya's pov.

As if naman paniniwalaan ko sya, hindi ako tanga isa syang hangal.

I'm bothered because of what I saw last time, gusto kung masagot ang aking sariling katanungan kung bakit may ganon sa likod ng teddy bear ni Zeyan.

Hindi naman pweding yung bata yung naglagay noon don dahil kung tutuusin para parin syang walang muwang– kaya gusto kung tanongin si Zhenan (Zeyan's mom) about it pero hindi ko naman sya ma-contact.

Even Zeyan, hindi din nya alam kung nasaan ba ang kanyang mama– kaya nag decide ako na komportahin nalang sya mismo sa kanilang bahay.

Because of that? Halos hindi ako ngayon makaalis ng ayos dahil napa-away pa ko dito kay manong driver na sinakyan ko.

"Manong, 100 pesos po ang pera ko kaya dapat suklian nyo ako ng 80 pesos" saad ko bago agarang nilahad sa kanya ang aking kamay pero tinabig nya yun.

"Hindi maaare, sa layo nitong pinuntahan mo hindi pwedeng baente lamang ang bayad dahil mahigit kalahating oras ako nagpedal!" Singhal nya sakin– ang galing nyang gumawa ng storya.

Pero hindi nya ko maloloko, kasi hindi talaga ko papayag.

"Manong, limang kanto lang po ito– bukod don baente lang naman po talaga ang bayad sa pagsakay" pagmamaktol ko sa kanya, kailangan ko talaga yung sukli na yun dahil wala na kung pera pabalik.

Kung mayaman lang ako tingin nya ba kukunin ko pa yun sa kanya? Gipit rin kasi ako't nangangailangan ng pera pero kung hindi? Hindi ko na rin seguro kukuninin sa kanya yung sukli sabay bitaw pa ng sosyal na linyahan na..

"Keep the change"

Wala sa wisyong biglang napaangat ang aking tingin at lumanding kung saan nagmula yung salitang bibitawan sana ng aking isap at bumungad agad sakin si Tris.

Ang lapad ng ngiti nya ng salubungin nya ang titig ko, akala mo crocodile na nakangiti.

"Abah ijo, wala kung balak at mas lalong hindi ko bine-benta itong bike ko" tugon sa kanya ni manong kaya naman medyo natawa pa ko– palaban talaga to si manong, ayaw magpatalo pagdating sa sumbatan.

"Wala rin po akung balak binhin yang bike nyo" maangas na wika ni Tris kay manong kaya naman nasiko ko sya ng bahagya– grabe sya kung sumupla, dinaig nya pa ko.

Napangiti ako kay manong bago agaran na hinigit yung kamay ni Tris palayo at hinablot na rin yung hawak nyang pera na isang-libo. "Osige manong, sainyo na po yung sukli hindi na ko aapila pa" wika ko bago pinauna ng umalis si kuya driver.

Since nakuha na ni manong yung isang-daan ko, ako naman yung kukuha sa isang-libo nitong isa– bumaling ako ng bahagyang tingin kay Tris bago ngumiti ng sobrang lapad at medyo itinaas yung hawak kung pera nya. "Sakin na to ah" wika ko bago tuluyan na sanang aalis ang kaso bigla nya kung pinigilan sa pamamagitan ng paghigit ng bahagya sa kwelyo ko.

Para tuloy akung sinakal, ng sarili kung damit– tapos paatras na lumakad palapit sa gawi nya.

"Bakit?" I ask sudden out of curious bago agarang inayos ang aking sarili at Tinabig ng bahagya yung kamay nya saking kwelyo.

"What are you doing?" Napakunot noo ako ng husto ko syang balingan ng tingin. "Huh? Aalis?" Patanong ko ring wika sa kanya ng tila hindi ko maintindihan yung tanong nya sakin.

Nagsalubong ang kanyang kilay ng dahil don sa sinabi ko, mukhang hindi kami nagkakaintindihan na dalawa.

"What I mean, why did you take my money?" He sudden ask again while pointing his pointer finger at my hand kung saan hawak ko ang kanyang pera.