The Pretender (Under Revision)

𝐂𝗁𝖺𝗉𝗍𝖾𝗋 70

Aya's pov.

Sandali akung natigilan at tila nag aalanganin saking sarili ng bigyang pukaw tingin ko ang buong paligid, bago napabuntong hininga nalang na napatungo rin.

It's been half of month I guess simula ng makalabas ako ng hospital and till now hindi parin ganon kagaling yung mga sugat na aking natamo– ramdam ko pa yung mga gumuguhit na sakit mula sa linya ng tahi saking sugat.

Malinaw na rin sakin ang lahat, dahil sa ilang mga paliwanag na kanilang ibinigay ngunit andon parin yung pangamba saking sarili, takot na harapin sila.

Desidedo pa ko na wag muna silang patawarin ngunit kailangan kung humingi ng pasalamat lalo na sa mga ginawa nilang tulong sa akin.

"Good Morning Ma'am, how may I help you?" Bungad agad sakin noong fronliners, ng tuluyan na kung makapasok sa loob at sinalubong sya.

I asked them kung nasan syang kwarto, at itinuro naman nila agad sakin ang daan tungo don na kung saan sinalubong naman kami ng mga pulis na naka-bantay mismo sa labas lang ng pintuan ng kwarto nya.

"She's a visitor–" wika nito sa mga bantay kaya gumilid sila upang makadaan kami ng ayos. "–Ma'am nasa loob po sya" tugon naman nito sakin ng pumiling sakin ang tingin noong babaeng frontliner kanina na sinamahan ako ngayon.

Napatango naman ako sa kanya bilang tugon bago hinarap ang pintuan na tila nag-aalanganin pang pumasok ng akin.

Napakagat labi ako ng akin bago nagpakawala muli ng isang malalim na buntong hininga bago tuluyan na ngang pinihit ang doorknob na hawak ko kanina pa at do'uy bumungad sya sakin na tila tulala habang inaasikaso sya ng nurse nya.

Napatoon ng tingin sakin yung nurse kaya napangiti ako ng tipid, ngumuti naman sya sakin ng simple bago iniwan kaming dalawa.

May harang na salamin sa pagitan naming dalawa, kaya naupo ako sa upuang nasa harap nya lamang– napatikhem ako upang kunin ang pansin nya ngunit tila wala lang rin yun sa kanya dahil hindi nya ko binigyang pukaw tingin.

"Zhenan.." pagtawag ko sa kanyang pangalan kaya bumaling na yung tingin nya sakin.

"It's been a while, how have you been– narito ako hindi para ipamukha sayo yung mga kasalanan mong nagawa sakin, narito ako upang bisitahin at kamustahin ka rin bilang isang kaibigan mo noon." Wika ko bago tila alanganin na napayoko, hindi ko kayang tagalan yung seryoso nyang titig sakin.

Gumawi ito ng tindig mula saking harapan, bago umangat yung kamay nya't napahawak sa salamin na namamagitan samin na wari mo'y sinusuri nya ito sa hindi malaman na dahilan bago muling tumuon ng tingin sakin na tila may bungirit na ngiting gumuhit mula sa kanyang labi.

"A friend– with dark side also? Bakit Aya nagbabalak ka na bang patayin ako? Kaya mo na bang manakit? Sasaktan mo na ko?" Wala sa wisyong turan nito sakin at sa kanyang sarili na wari mo'y nasisiraan na nga talaga ng bait.

"I'm not here para gawin yung mga ginawa mo noon, There still side of me na tinuturing ka paring kaibigan– marami akung natutunan sayo kahit pa sabihin nating pagpapanggap lang yung sayo" saad ko sa kanya bago tipid   na napangiti ng akin.

Ramdam ko ng unti-unting gumigilid ang tila tubig saking mga mata– naiiyak na ko pero kailangan kung pigilan ng husto, She doesn't deserve my tears.

Umangat ang baling ng tingin ko sa kanya mula sa pagkakayuko ko kanina. "Pinapatawad na kita" gusto kung bigyan sya ng isipin kung pano ko nagawang patawarin sya sa lahat ng kasalanan nya– she will feel guilt for my forgiveness.

Umangat ang isang kilay nya sakin na tila nagtataka saking sinabi. "I-I.. I hate you till the end!" Gigil na gigil nitong saad sakin bago walang pakumbang na pinaghahampas yung salamin na namamagitan samin na wari mo'y ng gigigil syang saktan ako ngayon.

Naka-secure naman ito at hindi basta-bastang mababasag kaya kampate rin ako, ngunit napatayo nalang rin ako't napalayo sa kanya ng hakbang– natatakot ako sa kanyang baliw na itsura.

Nagwawala na sya sa harap ko kaya naman pumasok na yung mga nurse sa kanyang kwarto at agaran syang tinurukan ng pangpakalma– pero hindi parin sya tumitigil kamumura sakin.

Mula sa pagkakatoon ko ng pansin kay Zhenan ay wala sa wisyong napabaling ako ng tingin mula saking likuran ng biglang bumukas ang pinto don at inulwa ang isa pang nurse. "Sorry ma'am pero kailangan nyo na pong umalis."

Tumango ako sa kanya ng bahagya bago muling binalingan ng tingin si Zhenan na tila ngayo'y kalmado na't nawawalan na rin ng malay.

She didn't deserve this, pero ito yung buhay na pinili nya kaya wala na kung magagawa pa.

___

Hours have been past at muli naman akung nagtungo sa hospital na pinaglabasan ko– gusto kung bisitahin rin si Ferrie since till now hindi parin sya magaling.

Tinatahak ko ngayon ang daan tungo sa kanyang silid, may mga dala akung prutas para sa kanya ngunit bago ko pa man mapasok ang kanyang kwarto ay bigla nalang rin akung natigilan dahil sa presensya ni Zhe'kin na pinigilan din ako.

"Aya.." alanganin nyang pagtawag sakin kaya naman napabaling sa kanya ang aking tingin, at bumungad naman sya na tila may bandage pa sa kanyang noo dulot ng sugat na natamo nya rin kay Zhenan.

"Uhm?"

"Can we talk?.." alanganin pa nitong saad sakin na wari mo'y naiilang talaga sya dulot seguro ng hiya– dapat kapalan nya ang mukha nya.

"I just want to say sorry, marami akung kasalan na ginawa sayo katulad ng pagkunsinte din kay Zhenan na una palang dapat pinigilan ko na. Alam kung malabong mapatawad mo ko–" I sudden cut his words when I spoke sudden.

"Hindi ako masamang nilalang, na hindi marunong magpatawad– kung deserve ng taong may magandang rason yung tawad ng taong ginawan nya ng kasalanan bakit nya pagdadamutan tama? To be honest Zhe.. I feel hesitate na patawarin ka, pero lubos ko naman na nauunawaan kung bakit mo yun ginawa." I said then sudden tap his shoulder gently, bago itinuloy ang aking salita.

"I want to thank you first, sa lahat ng ginawa mo para sakin. Salamat dahil hindi ka sumuko, ngunit hindi ko deserve yung pagmamahal mo for more than a friend– you deserve someone else na kaya kang pahalagaan at mahalin ng buong puso. Zhe– napatawad na kita, kaya sana patawarin mo na rin ang sarili mo"

He sudden gave me that looks of him na tila nagpapasalamat ng lubos sakin. "Can I hug you for the last time?–" tanong nito sakin na ikinatango ko naman bago sya sinalubong ng isang mahigpit na yakap. "–I'm so glad to meet an angel like you, thanks for giving me a chance again. I should gave up now and give chance for myself also na kilalanin din ang aking sarili at hanapin ang tao na para sakin dapat anyway brainless girl, I hope you will be happy in the end, No matter what or who you choose in life" saad sakin ni Zhe'kin bago marahan na tinapik ang aking likod at tuluyan na ngang humiwalay sakin ng yakap.

We shouldn't easily judge someone, dahil lang sa mga bagay na ginawa nila na hindi natin nagustuhan– may rason din ang lahat, ang kailangan lang natin gawin ay alamin yun at unawain.

"Thank's Zhe.."