The Pretender (Under Revision)

𝐂𝗁𝖺𝗉𝗍𝖾𝗋 17

Aya's pov.

I heard someone's calling my name, mula sa pagkakatoon ng aking tingin sa tila nakakasilaw na ilaw na paparating sa akin ay wala sa wisyong napabaling ako ng tingin sa taong tila tumatakbo ng kay bilis makalapit lang sakin.

Is this the end, after all my hard work why do I feel it still wasn't enough? hindi ko pa nagagawa ang dapat kung gawin at mas lalong hindi ko pa nararating ang dapat kung marating, bakit?

Bakit tila ka'y hirap abutin ng mga pangarap natin? Ito na ba? Ito na ba yung tinatawag nilang katapusan ng lahat ng pagod at hirap kung ginawa? Ngunit bakit? Kaya ko pa namang lumaban, bakit tila hindi sang-ayon ang lahat sakin?

"Aya!!" Is this the end? Kung ito na ang katapusan gusto kung kahit papano ay may magawa man lang ako upang pigilan ito, ngunit tila nag desisyon na rin ang aking mga paa na manatili at huwag ng humakbang pa and then later on, I felt pain all over my body. Why? It because nagawa nya kung itulak, just to save me.

Mas lalo ko pang naramdaman ang sakit ng aking buong katawan ng tuluyan na kaming mawalan ng balanse at bumagsak nalang.

I sudden blink, at tila habol hininga sa ngyare, nararamdaman ko ang tila init ng kanyang katawan na nakapaibabaw ngayon sakin na sa isang iglap ay tila umangat din ito upang ako'y masilayan na hanggang ngayon ay natutulala parin.

"D'amn you, idiot. Hindi ka ba nag iisip?" Singhal nito sakin, unti unti akung nakampante ng dahil don.

I'm still alive.

I sudden felt too much emotion, na halos gusto ko nalang mangangawa ngayon dito ngunit kesa sa umiyak mas pinili kung yakapin nalang sya.

I feel down, Empty and tired at ng dahil don hindi ko na nga nagawa pang pigilan ang tila luha na unti unti ng lumabas mula saking mga mata and then I felt his arm all around me, hugging me to feel his comfort.

"E-Eaze.."

"Don't worry, your fine now."

After that incident, agaran na akung inuwi ni Eaze sa kanyang bahay upang makapagpahinga na rin, he told me that he was worried about me even Kian and Zhe'kin, sa hindi malaman na dahilan they even did think na nawawala na ko, after kung hindi masagot ang kanilang mga tawag.

Thankfully, inisip nilang hanapin ako dahil kung hindi? Baka ito na nga talaga ang katapusan ko, when Eaze find me lately, he called Kian and Zhe too para sabihan sila na nakita nya na ko, at ayos na ko.

"How you feel, you ok?" He ask me, keep his seriously stare at me full of wonder.

Hindi ako umimik at tumingin lang sa side table ng kama ko.

If his talking about the incident happened lately? It doesn't matter at all, what matter is- Lately, the doctor have been told me na lumalala na daw ang kalagayan ni maya and I need money to start the medical operation.

Mas lumalala daw kasi ang sakit nya, habang patagal ng patagal and that's full of risk, I can't help her now, kulang pa ko sa oras, sa pera para tulungan sya.

I tried everything just to help her, pagod na ko physically and mentally, but I don't wanna give up, if susuko ako ngayon, parang isinuko ko na rin ang pag-asa ng sariling buhay ng aking kapatid.

I want her to live.

Sandaling tila nag karoon ng katahimikan sa pagitan naming dalawa ng biglang maramdaman kung lumubog ang parting kanan ko't naramdaman ang kanyang presensya.