The Pretender (Under Revision)

𝐂𝗁𝖺𝗉𝗍𝖾𝗋 47

Aya's pov.

I can't even believe na kaya ko pala muling magsimula ng akin, 3 years na rin mahigit simula ng magdesisyon ako noon na dapat segurong sarili ko muna yung piliin ko.

After that? Mas ginugol ko ang oras ko sa pamilya ko, bukod don nakalimutan ko na rin sya kahit papaano– pero yung sakit? Parang patuloy ko paring dinadala.

Masyado akung dinurog ng sarili kung damdamin sa kanya, and now? Pilit kung inaayos parin ang sarili ko.

After kasi ng break up– what I mean ng kontrata namin halos binatikos ako ng lahat, nawalan ng opportunities kaya nahirapan akung makipagsapalaran ng akin.

Akala ko kapag natapos na, tatantanan na ko ng mga fans nya, pero hindi eh patuloy lang nila akung sinira– hindi nila matanggap yung relation namin before because of that contract tapos ngayong wala na? Ako parin yung sinisisi nila.

Na-Settled naman ng kompanya nila yung tungkol samin, kung pano kami nagkahiwalay– pinalabas nalang nila na private reason daw at ako yung nakipaghiwalay.

It's a great thing dahil kahit papaano may mukha pa kung maihaharap, kasi biruin nyo isang dukha, mababa ang pinag-aralan at halos walang narating sa buhay ang may lakas ng loob na makipaghiwalay sa isang mayaman at sikat na tao.

Pero ang akala ko magandang bagay na yun para sakin dahil hindi ako naging mukhang kawawa, yun pala mas kakawawain pa ko.

Isang taon din akung naghirap at mas nasaktan pang lalo ng dahil sa mga salitang masasakit na binibitawan sakin ng iba without knowing the truth, sukong-suko na ko noon pero hindi pweding huminto, kailangan ko paring magpatuloy hanggang sa dumating yung araw na unti-unti na ngang nakalimutan ng lahat yung mga ngyare samin before.

Now? Isa na kung Senior journalist– naka assign ako sa topic for travels, but since may tiwala sa kakayanan ko ang boss namin gusto nyang turuan ko rin ang bago naming intern.

"Ate Aya!"

Maraming nagbago, hindi lang sa mundong kinagagalawan ko pati na rin yung mga taong namumuhay at pilit na nakikisabay sa bagong yugto ng pagsubok sa pagbabago na kung saan nabilang ako.

Sinalubong ng tila ngiti sa labi ako ng kapartner ko, She's Dexe our new comers worker na kailangan ko pang i-train pagdating sa field but sad to say hindi kami sa travel topic napunta.

Ang malas ko talaga dahil nakasama ko sya.

"Anong atin?!" Pabalik kung bungad sa kanya na halos pasigaw na rin, hindi naman sya bingi sadyang nakalunok lang talaga ako ng speaker kaya naka high volume din sa copy cut.

"I just want to share you this" wika nya sakin bago agarang inilabas sa kanyang bag ang tila aklat, napakunot noo ako sa kanya habang hinihintay syang ipakita sakin yung ipapakita nya.

"Ano yan?"

"Story book" wika nya sakin bago agad na binalandra saking harapan yung libro, ng napabaling yung tingin ko don husto akung natigilan.

Bakit? Dahil ipinapakita nya sakin yung librong mismong ako yung nag-sulat. "You should read this, 'Contract between us' ang ganda ng storya about ito sa one sided love ng isang babae sa isang sikat na lalaki– tragic yung story pero nakakatawa rin at the same time dahil sa Pov. ng bobitang bida"

That story was not just written in imaginary, kasi totoo itong ngyare at mismong sakin nga– nagsimula akung magsulat at maglahad ng sarili kung storya kasi wala akung pweding pagbalingan ng taong pweding sabihan tungkol sa kontratang nagaganap sa pagitan namin ni Eaze noon.

Inilabas ko ang lahat ng hinanakit ko sa pamamagitan ng pag-susulat, na kung saan nag bigay inspiration naman sakin para pasukin itong trabaho ko ngayon.

"Worth it ba?"

"Sobra, kaya dapat basahin mo." Wika nya kaya naman bahagya akung napangiti ng balingan ko sya ng titig bago muling ibinaling don sa libro. "You know what? Hangga din ako sa author na to kasi ang galing nya sa paglalahad, yung character na ginawa nya, nakakatawa parang buang hahah"

Sandali akung natigilan ng akin bago tila wala sa wisyong napabaling sa kanya ng tingin. Sinong baliw ba yung tinutukoy nya? It's my own written story.

Ako yung nagsulat, sarili kung kwento– Character din ako ng mismong kwento. It means yung tinutukoy nyang buang na character walang iba kundi ako rin?

"Alam mo ate, yung author nato masyadong misteryoso mas na tri-trigger tuloy akung makilala sya" really? If she knew na ako yun, matutuwa pa kaya syang kilalanin ako ng husto?

"What if I told you, na yung misteryosong manunulat na hinahanap mo ay ako– maniniwala ka ba?" Imbes gulat na reaction ibang reaction yung natanggap ko galing sa kanya.

Tinawanan nya lang naman ako ng husto na wari mo'y nakarinig ng joke sakin. "Uhm.. I don't want to offend you ate pero malabo. Isipin mo nalang, ang lawak ng utak ng author na to para makalahad ng isang magandang storya na babasahin talaga ng lahat– kung utak ang batayan ate, No comment ako sayo yung author may katalinuhan pero ikaw basta proud ako sayo hindi nga lang sa katalinuhan, kasi wala ka non pero sa diskarte? The best ka" wika nito sakin bago agarang nag thumbs-up ng kanya.

Dapat ba kung matuwa? Or mas ma-offend sa sinabi nya grabe parang sinabi nya na rin na bobo ako't walang utak na may point din naman at the same time pero ayokong i-admit.

"Alam mo ikaw? Ewan ko sayo" mas pinili ko nalang talagang ma-offend ng akin without her knowing.

Agaran na kung nagwalk-out ng akin para magtungo na sa mga tourist spot kung saan gaganapin ang unang topic and task nya, ramdam ko naman na sumusunod lang sya sakin kaya hindi na ko bumaling pa ng tingin.

I just hope na magawa namin ang task nya ngayong araw na ito ng walang kahit anong aberya.

___

"Naka-out line kana ng intro?"

"Opo ate"

"Good, ngayon kailangan mo mag-kalap ng details at information about sa topic mo" pagpapaliwanag ko sa kanya na ikinatango nya lamang.

Madali lang naman syang turuan since mabilis syang matuto– kaya mabilis kaming nakakausad agad.

"About saan ang topic mo? About tourists ba na dumadating ngayon dito sa pinas?"

"Hindi po ate, about sa mga showbiz actor and artist na dumadating nayon dito sa pinas, kailangan ko pong mag focus sa status nila and since nasa mainit na usapin ngayon ang blah blah blah—" para akung nilamon ng kalutangan habang nakatitig lamang kay dexe.

Hindi kayang lamunin ng sarili kung sistema yung dinadada nya ngayon para bang bigla akung nawalan ng interest.

"Ate nakikinig ka pa ba?" Takang tanong nya sakin na tila umaakto pa ng pagkaway mismo saking harapan upang gisingin ako sa pagiging lutang.

"Huh? Oo, nakikinig ako" tugon ko sa kanya na tila wala parin sa wisyo "segurado ka?"

"Segurado ba ko?" Napasapo sya sa kanyang noo ng tila marinig muli ang tugon ko sa kanya na miske ako natawa nalang rin ng akin, ang bobo ko talaga.

I don't want to admit it pero nahuli nya ko sa pagiging lutang ngayong araw. "Fine, ano nga ulit yung sinabi mo?" I don't even know kung bakit ako nagkakaganito ngayon, naubusan na ba ko ng ideya sa mga gagawin? Yung utak ko parang lubo, bukod sa lutang parang hangin lang rin yung laman.

"Seriously ate katatapos ko lang tapos ipauulit mo ulit sakin?" Reklamo nya sakin, kaya wala tuloy akung nagawa kundi ang sumang-ayon nalang rin sa idea nya na halos hindi ko naman nalaman.

"Magiging magulo ang pagkuha ng ilang mga details ngayon ate since feeling ko mahihirapan din tayong makalapit sa kanila–" napatango-tango nalang ako sa kanyang sinabi since normal lang naman talaga yun pero napa-kunot noo rin ng tila bigla syang natigilan. "–ate look!" Wika nito kaya miske ako napalandas na rin ng tingin don sa tinitingnan nya.

It can't be real– halos gumuho ang mundo ko ng tila madamang muli ang sakit na pilit kung kinalimutan at inayos ng akin, when I saw him together with her.