The Pretender (Under Revision)

𝐂𝗁𝖺𝗉𝗍𝖾𝗋 38

Aya's pov.

"Hindi!!" Wala sa wisyong sigaw ko habang tila baliw na nagiikot-ikot ng gulong ngayon sa aking kama.

I don't know what exact happened to me pero after ng ilang mga moments ko together with him, I can't stop thinking about him.

Nahihibang na ba ko?

Anyway I can do whatever I want ngayong araw, mag-lupagi at sumigaw na parang hibang since bukod sakin wala na rin namang ibang tao dito ngayon sa bahay.

Why? Because his not here, nasa japan sya ngayon together with his BP's mate- to be honest limang araw na rin ang nakalipas simula ng umalis sya- at limang araw na rin akung nahihibang kakatalo sa sarili ko about sa nararamdaman ko sa kanya na dapat ko ngang I-deny sa sarili ko para hindi na lumala pa.

But still, I can't stop myself thinking about him.

Minsan para na rin akung nahihibang thinking na narito lang sya kahit wala, yung presensya nya para ko na ring nakikita.

I've this kind of 'I don't know what' kind of thing, na para talaga akung nasiraan ng bait. Nagsasalita ako ng akin dahil feeling ko kinakausap nya ko, naiinis din dahil feeling ko pinipikon nya ko and then I just realize na wala nga pala sya dito.

But I'm still imagining his presence.

Hindi pwede kailangan kung ibaling ang aking atensyon sa iba pang bagay para makalimutan ko, So here's the thing..

Naglaba, nagwalis, nag-hugas ng plato at halos nalinis ko na ang buong bahay but still kahit anong pagbaling ko ng atensyon sa ibang bagay hindi ko parin mapigilang isipin sya.

Pagod na ko pero iniisip ko parin sya.

'What are you doing?' Napasapo ako saking noo bago nilingon sya, seriously? He keeps popping anywhere and everywhere- agaran kung winasiwas sa kanya ang hawak kung pangtanggal ng alikabok na para bang buntot ng mga manok, after that bigla nalang nawala yung imagination ko sa kanya.

"Punyeta, lumayas ka sa harap ko" naiinis kung wika bago pinagpapalo ang presensya nyang aking nakikita- na kung sa tutuusin lang mukha na kung tanga na nagwawasiwas at pumapalo lang sa hangin.

'Idiot'

"Bwesit, wag mo kung maidiot-idiot."

'Your brain isn't functioning, right?'

"Letche, tantanan mo ko" naiirita kung wika sa kanya ng tila patuloy parin ang aking utak sa pag-imagine sa presensya nya ngayon.

Hibang na ko, nahihibang na talaga ako.

Mula sa tila tumatakbong may lipad na utak, wala sa wisyo akung natigilan ng tila humampas ako sa kung anong pader na hindi ko matukoy kung bakit hahara-hara at sinalubong akung bigla ng mawalan ako ng tila balanse at mapaupo nalang bigla sa sahig ay wala sa wisyong napaangat ako ng tingin upang alamin kung saan ba ko sumalpok.

At bumungad si Eaze sa akin.

"What's with you?"

"Tantanan mo na kung punyeta ka!" Naiinis kung bulyaw sa kanya bago agaran na tumayo at sinalubong sya ng sampal ko.

Ngunit tila hindi ko inasahan yung ngyare, akala ko maglalaho syang bigla ngunit tila hindi man lang tumagos ang aking kamay sa kanyang pisnge at sa halip tila nag bigay pa yun ng tunog na masasabi kung may nasampal akung tao.

Hindi sya imahenasyon kundi isang totoo.

Wala sa wisyong tinanggal ko ang aking kamay na nakalapat lang sa kanyang pisnge at bumungad nga sa akin ang tila mapula-pulang pinagbakatan ng aking kamay sa kanyang mukha.