Üstünde Ne Var? (Kitap Oldu)

33) Elvan, Annesiyle Aç Kalıyor

Tahmin ettiğimiz gibi kışın ortasında un ve diğer yiyecekler çuvalın dibine geldi. Her geldiğinde bize bir kuruş para ya da azık getirmeyen babam, evimizde olan aşımızı yedikten sonra tekrar işe gidiyorum bahanesiyle çıkıp gitti.

Babamın gittiği günün akşamı, mısır çuvalının dibindeki son mısırları alıp keşkek yaptım. Sofranın üzerine de son kalan 5 baş soğandan bir tanesini koyduğumda aklıma bir fikir geldi. Dedemin ambarına gidip hakkımız olan mahsulü alacaktım. Sofrada oturan kardeşim Nevzat'a odaya gelmesi için işaretler yaptım ama Nevzat hiçbir şey anlamamış gibi yüzüme boş boş baktı. Yemeğimizi yedikten sonra kardeşim Nevzat'ı evimizin diğer odasına götürdüm.

- Nevzat, dedemin ambarından un, mısır, fasulye, nohut ne bulursak alacağız.

Nevzat bir adım geri attı, iki eliyle sol yanağını tuttu. Yıllar önce dedemin odasından ekmek çaldığımızda dedem kardeşime çok şiddetli vurmuş olmalıydı ki; Nevzat başını sağa sola salladı "olmaz abla olmaz" der gibi bana bakmaya başladı. O tokatı aklına getirdiğine emindim. Nevzat'a doğru yaklaştım.

- Sen evimizin önünde bekleyeceksin. Dedemlerin evine yaklaşmana gerek yok. Söz veriyorum, sana bir daha vurmasına asla izin vermem.

Nevzat "ben yapamam" der gibi bana bakmaya devam etti. Dudaklarını iyice gerip dümdüz yaptı. Nevzat'ın bana yardım etmeyeceğini, doğruyu söylemek gerekirse edemeyeceğini anladığımda yanaklarından öptüm ve annemin olduğu odaya götürdüm. Annem gözleri görmeyen kardeşim Umut'u ayağında sallıyordu. Yanına oturduğumda bana doğru döndü.

- Kızım, baban bu hafta da gelmezse ne yapacağız bilmiyorum.

Annemin bu sözlerinden sonra ne kadar doğru bir karar verdiğimi anlamıştım. "Zaten ambar dış kapıya çok yakın, kapı açılırken çıkan gıcırdama sesini kesin duyarım" diye içimden geçirdim.

Aradan iki gün daha geçmişti ve babamdan ses seda yoktu. Hem olsa ne olacaktı ki? Ellerinin boş olması yetmiyor gibi birde karnını doyurup gönderiyorduk.