Dedemin hakaretlerine, nenemin iğrenç bakışlarına, babamın ilgisizliğine ve annemin de çaresizlik içinde benimle birlikte aynı acıları çekmesine alışmıştım ama küçük halamın bir yıl sonra okula gitmeye başlamasına bir türlü alışamamıştım. O her sabah amcamla okula gidiyor, bende herkes tarlaya gittiğinde ev işlerini yapıyordum. Halam; sanki bana nispet yapar gibi; çantasından kalemini, defterini çıkarıp ödevlerini gözümün önünde yapıyordu. Defterine sürekli yazdığı yazıları okurdu. Okul arkadaşlarını hep merak etmişimdir. Ata bakan Ali, İpi tutan İpek, kitap okuyan Ayşe ve ılık süt içen Işık. Dedem beni de okula gönderseydi, bende hepsiyle arkadaş olacaktım.
Bir akşam halam; okul çantasını odamızda unuttu. Kardeşim ve annemde evin köşesinde uyukluyordu. Parmaklarımın ucunda çantanın yanına geldim. Bir süre dışına baktıktan sonra kapağı açtım. Defterlere, kalemlere uzun uzun bakmaya başladım. Elimi çantanın içine soktum. Avucumdan biraz daha büyük bir kalemi elime almak istediğimde odamızın kapısı açıldı ve nenem içeri girdi. Çantanın içinden hızlı bir şekilde çektiğim elimi, ocağın üzerine tutmaya başladım. Üşümüş ellerimi ısıtıyor görüntüsü vermeye çalışıyordum. Nenem ne yapmaya çalıştığımı tabi ki anlamıştı. Çantayı eline aldıktan sonra bana öyle sert bir şekilde baktı ki; bir daha o çantaya ve içindekilere yaklaşamadım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Üstünde Ne Var? (Kitap Oldu)
Narrativa generaleDışarı çıktım, kapının önündeki merdivenlere oturup annemi beklemeye başladım. Hemen karşımdaki ağaç dallarının esen rüzgarla eğilmelerini izliyordum. Rüzgar o kadar sert esiyordu ki; ağaçların dalları yere değiyordu. Sonra bir anda aklıma dedem ve...
