Kaçış•bxb ✔️

*5*

•Altay•

"Sonunda dışardayız ha?" dedi Alper derin bir nefes alırken.

"Buranın böyle olmaması gerek." dedim etrafa tedirgince bakarken. "Nerede ağaçlar? Bitkiler? Burası hiç hayal ettiğim gibi değil!"

"Ne bekliyordun ki?" dedi Çağla "Dışarıda kimse yokken nasıl ağaç olabilir? Kendi kendine oluşacak halleri yok ya."

"Çocuklar." dedi Yiğit çekingen bir tavırla. "Ben sanırım acıktım."

Karnımdan gelen tuhaf ses ile ben de acıkmıştım.

"Alışırsınız." dedi Alper "Alt seviye de günlerce aç kalabiliyorduk."

Yiğit özellikle Alper'den uzak duruyordu. Bir gün ikisinin de uzun uzun konuşması gerek. Belki daha sonra öpüşmesi. Daha sonra da... tamam sustum.

"Şimdi ne yapacağız?" dedi Çağla "Bir planınız var değil mi?"

"Yürüyeceğiz." dedi Alper "Bir yaşam belirtisi bulana kadar yürüyeceğiz."

"Annem bana buradan bir kaç saat uzaklıkta bir gölet olduğunu söylerdi. Sular oradan geliyormuş."

"Çok yürüyecek miyiz?" dedi Çağla bıkkınlıkla.

"Yorulursan sırtıma alırım."

"Beni kim sırtına alacak?" dedi Yiğit.

"Sana belediye baksın."

"Ben alırım." dedi Alper flörtüz bir tavırla.

"Öleceğiz ama en azından şansımı deneyeyim diyorsun." dedim onlara gülerken.

Ben önden yürürken düşündüğüm her şey yıkılmıştı. Patlamadan sonra cidden buralara hiç bir insan ulaşmamış. Peki o atılan insanlar? Onlar nerede?

"Belki birilerini buluruz." dedi Çağla "Dün atılanlar çabucak ölmüş olamaz."

"Dört ergene kim yardım eder ki?" dedi Alper.

"Onların da bize ihtiyacı olacak." dedim "Az kişiysek ölüme o kadar yakınız demektir."

Gitmeden önce son kez Betşa'ya dışarıdan bakıp kameralara haraket çekmiştim.

Sonunda dışarıdaydım ve sonunda ilk defa kendi kararlarımı verebilecektim.

Sonunda özgürdüm.
Tamamen.

***

"Yoruldum." dedi Çağla yere çökerken. "Saatlerdir boş boş yürüyoruz."

"Bana vicdan yaptırma. Benim yüzünden buradasınız."

"Aslında tamamen benim eşyaları evde unutmamdan kaynaklı." dedi Alper. "Ama suçu yüklenmen büyük olgunluk."

"Çocuklar sanırım oraya yaklaştık." dedi Yiğit yerde yavaş yavaş başlayan yeşilliği gösterirken. "Belki ilerde orman vardı. Ağaç bulursak yiyecek de buluruz."

"Altay sırtına alsana beni." dedi Çağla uzandığı yerden.

"Gerçekten baş belası bir kız kardeşsin."

"Kahraman abi olmaya ne dersin?"

Onu sırtıma aldığımda susmuştu.

"Ağırmışsın." dediğimde aslında onunla uğraşmak için demiştim. O da kafama hafifçe vurdu.

"Alper?" dedi Yiğit utangaç tavrını atıp. Alper ne istediğini anlayınca onu sırtına almıştı.

"Sen de beyci potansiyeli görüyorum." dedim yanına gidip fısıldayarak konuşurken.