Kaçış•bxb ✔️

*19*

•Yiğit•

Kahvaltı boyu Etem neredeyse benden yüz defa özür dilemişti.

Dün geceki olaydan sonra Alper ile uyumuştum. Onun yanında kendimi güvende hissediyordum. Onun yanında canım yanmazdı.

Bugün avlanmaya başka bir grup gideceğinden onlar dinlenecekti.

"Tamam Etem." dedim yüzüme gülümsememi geçirirken. "Gerçekten bir sorun yok."

"Ama özür dilerim." diye mırıldandı.

"Biz kaçıyoruz artık." dedi Doğu kolunu Etem'in omzuna atarken.

"Çok dağıtmayı evi." dedi Batı, Doğu gözlerini kısıp ona baktığında öpücük atmıştı.

"Bir günlük gitmesen sorun olmaz herhalde." dedi Gizem, Çağla'nın elinden tutup kaldırırken. "Bizim işlerimiz var Çağla daha sonra yanına uğrar Güneş."

"İşleriniz mi var?" dedi Güneş somurturken.

"İşlerimiz mi var?" dedi Çağla şaşkın bakışları ile.

Gizem gülüp elini tutarak yürümüştü. Sırası ile herkes masadan ayrılıyordu. Alper kalktığında ona seslenmiştim.

"Nereye?"

"Eve gidiyorum. Yarınki av için dinlenmem gerek güzelim."

"Hep uyu zaten." dedi Altay bir anne edasıyla.

"Sen hiç konuşma tüm gün sevgilinin kucağında oturup işten kaçıyorsun zaten."

"Sevgilisi başkanın oğlu olunca böyle oluyor." dedi Dora kollarını Altay'ın beline sararken.

"Başkanın oğlu olmasına gerek yok." diye mırıldandı Alper. "Beni sevse yeter."

Gözlerimin içine baktığında yutkunmuştum. Ondan uzak durmam ikimizide acı veriyordu. Ve ben büyük bir aptaldım.

***

Altay yine yeni şifreler kurarken Doğu gelmemişti. Batı ise kameradan Umut'un bulunduğu yeri izliyordu.

"Yiğit konuşabilir miyiz?" dedi Fırat abi. Buradaki yönetici kişi oydu. Başımı onaylar şekilde sallayıp yanına gittim.

"Burada sadece en iyilerin bulunması istiyorum. Sen de iyisin. Ama yeterince insan var. Kendine uygun yeni şeyler bulmalısın."

"Yani atıldım mı?"

"Burası ait olduğun yer değil."

O haklıydı. Bilgisayar oyunlarında iyi olabilirdim. Ama buraya da ait değildim.

Başımı 'anladım' anlamında sallayıp dışarı çıktım. Altay'a haber vermediğim için daha sonra ağzıma sıçacaktı. Küçükken hep Altay gibi olmak isterdim. O her işte iyiydi. Benden çok daha cesurdu.

Aşk konusunda bile. O cesurca Dora'ya her şeyi söylemişti. Bense sadece aptal korkularımla boğuşuyordum.

Dışarı çıktığımda salıncakta sallanmaya başladım. Çocukların şu an eğitim zamanıydı. Bu yüzden park boştu.

Umut yanıma geldiğinde ben kendi kendime sallanıyordum.

"Selam." dedi salıncağa otururken. Başımı 'selam' der gibi salladım.

"İşiniz bitti mi? Batı'yı görmek istiyorum."

"Sadece ben kovuldum."

"Fırat abi hep en mükemmelini ister. Batı da bir çok kez kovulmuştu. Ama daha sonra daha çok çabaladı."