Kaçış•bxb ✔️

*28*

•Altay•

"Ne oluyor burada?" dedi başkan içeri girerken. "Karar verildi."

"Baba karar vermeden önce dinlemeniz gereken şeyler var." dedi Dora araya girerek.

Ben hâlâ öğrendiğim bilgilerin içinden çıkamamıştım. Hayatının bir yalan olduğunu düşünmek kolay gelmiyordu. Belki aslında adım Altay bile değildi. Akad'ın bir eşi olduğunu hiç duymamıştım. Peki annem kimdi?

"Dışarıda söyleyeceğiz." dedi başkan. "Onları tutun."

Adımlarına verdiği emir ile hepsi bileğimizi arkadan tutmuştu.

"Dokunma ona." dedi Alper Yiğit'i tutan kişiye sertçe bakarken. Yiğit korku ile etrafa bakıyordu.

Atılacağımız ortadaydı.

"Biz onları tutarız." dedi Gizem, Çağla'yı tutan kişiyi çekmeye çalışırken.

"Siz önüme düşün." dedi diğerlerine doğru.

"Sorun yok Dora." dedim bileğimi tutan adam sert bakışlar atan Dora'ya.

"Ona sert davranırsan canını yakarım." dedi sertçe Dora.

Beni koruyor olması içimde bir kıpırtı uyandırmıştı ama şu an yaşadıklarımız ile sönmüştü.

Dışarı çıktığımızda diğerleri bize korkunç bakışlar atıyordu bizi gören çocuklar annelerine sarılmıştı.

Bilmeden mutant falan mı olduk?

Babamın yani Kemal'in kollarını bağlıydı. Onun yanında iki kişi daha vardı.

"Avcılar." dedi başkan avcıların olduğu topluluğa doğru. "Çocukları tutun."

"Zaten birileri onları tutuyor." dedi Dora. "Kaçtıkları falan yok!"

"Onlar için değil." dedi bir el hareketi yaparken. "Sizin için?"

Hepsi bir ağızdan 'ne' demişti avcılar onları tuttuğunda neden yaptığını anlamıştım. Gitmemize engel olmamaları içindi. Yiğit çoktan ağlamaya başlamıştı. Alper onun yanına gitmek için çırpınıp duruyor.

Dora'nın da onu tutan kişiden kurtulmak için çırpındığını görmüştüm. Göz göze geldiğimizde 'sorun değil' bakışımı atmıştım. Onunda gözleri dolmuştu.

"Neydi bu şimdi?" dedi Doğu. "Burada kimse suçlu değil!"

"Tek suçlu o!" dedi Umut, Kemal'i işaret ederken.

"Karar çoktan verildi." dedi başkan. "Atılacaklar."

"Hayır." diye haykırdı Dora. "Hayır, bunu yapamazsın!"

"Onların bir suçu yok!" diye bağırdı Gizem.

Akılların da bir senaryo kurmuşlardı bile. Bize asla inanmayacaklar.

"Her şey onu içeri almamızla başladı." dedi başkan Kemal'i gösterirken. "Bunları hepsini yalnız yapamaz. Bütün gün gözetimim altındaydı."

"Onunla hiç konuşmadık bile!" diye bağırdı Alper. "Siktiğimin herifin tanımıyorum bile!"

"Siz değil." dedi Serkan. "Ama Altay onunla konuşup durdu."

"Sikeyim ya." diye mırılandım sadece kendi duyacağım bir ses ile.

Bütün suç beni gösteriyordu. Dora'ya baktığımda gözümden bir damla akmıştı.

"Ben bir şey yapmadım. Bana inanıyorsun değil mi?"

Diğerleri umrumda değildi. Dora'nın bana inanıyor olması bana yeterdi.