Kaçış•bxb ✔️

*11*

•Alper•

Uyandığımda Altay yanımızda değildi. Çağla diğer yatakta uyumaya devam ederken Yiğit tam olarak yanımda uyuyordu. Üstünü açtığından yavaşça battaniye ile üstünü örtmüştüm.

Daha sonra elimi yüzünde gezdirmeye başladım. Baş parmağımı yanağında gezdiriyordum.

Gözlerimi açtığında iri olan yeşil gözlerini daha çok açmıştı. Yüzümüzün bu kadar yakın olması kalbimde bir hızlanma oluşturmuştu.

"Ne yapıyorsun?" dedi Yiğit. Parmağım yüzünde dolaşmaya devam ederken dudağında vurmuştu.

"Hiç." diye fısıldadım.

Bana bakıp yutkunmuştu. Kalbinin hızlandığını hissetmiştim. Yanakları kızarmaya başlamıştı.

"Kalbin çok hızlı." dedim dudağım sola doğru kıvrılırken.

"Uyanınca seni bir anda üstümde görünce korktum!" dedi beni iterken.

"Sen öyle diyorsan." yatakta oturur pozisyona geçtiğimde kalbim hızla atmaya devam ediyordu.

"Altay nerede?" dedi Yiğit uykusu yavaş yavaş açılırken.

Bilmediğimi belli edercesine omuz silktim. Bir süre sonra yanımıza geldiğinde sorgulayıcı bakışlarımızı yemişti.

***

Görev için çıktığımız da ilk görevim olduğu için heyecanlıydım. Ya da gitmeden önce Yiğit sarıldığından dolayıydı. Bilmiyorum.

"Şu ağaca atış yap." dedi Gizem uzakta duran bir ağacı gösterirken.

"Neden?"

"Deneme." dedi omuz silkerken.

"Biz avcılık için bir çok denemeye girmiştik." dedi Umut. "Ama en son ki avcıları bazı sebeplerden dolayı kaybettik."

"Ve avcıya ihtiyacımız var." dedi Dora. "Bu yüzden seni direkt olarak seçtim."

"Rahat olun." dedim gevşek tarımla. "En iyisini buldunuz."

Gösterdiği ağaca bıçağı fırlattığımda tam olarak ortasına denk gelmiştik. Üçü şaşkınlıkla bakarken ben sırıtıyordum.

"Güzel." dedi Gizem. "Şimdi o bıçağı al."

"Neden en uzak ağaca fırlatmamı istedin ki?"

Fırlatırken sorun yoktu da gidip almaya üşeniyordum. Alt seviye de hayatta kalmak için bir çok şeyle boğuşuyorsun. Alt seviyeye gönderildiğimde ailem benimle gelmemişti. Benim gibi bir çocukları olmadığını söylemişlerdi. Orada hep yalnızdım. Ve yalnız kalınca çoğu şeye alışıyorsunuz.

Aslında en başında gittiğim için mutluydum. Ama daha sonra Yiğit'i görmek istedim. Anaokulunun ilk gününden beri ona karşı hislerim vardı. Ama küçükken hislerim konusunda korkaktım.

Bıçağı alıp geri döndüğümde Gizem silahlarını hazırlamıştı. Umut ve Dora da ise oklar vardı.

Ben de ise bıçaklar vardı. Her avcı grubuna bir Alper gerekiyor. Ama maalesef sadece bir Alper var.

"Hazır mısınız?" dedi Dora. "Birbirinizin arkasını koruyun."

"Sadece mutantlar ile savaşacağız. Kalbine fırlatırız ölüler."

"Onlar ölmez." dedi Umut. "Sadece öldüklerini sanarlar. Kalbine attığım ok ile bir kaç saat kazanırız. Sonra tekrar uyanıyorlar."

"Bunu bana ne zaman söyleyecektiniz?" dedim ellerimi kaldırırken. "Daha bilmediğim bir şeyler var mı?"