Kaçış•bxb ✔️

*14*

•Dora•

Akşam yemeğinden sonra Altay'ı hiç görmemiştim. Ona karşı içimde büyük bir çekim vardı. Ondan kaçarken yine kendimi ona saklanmışken buluyorum.

Altay'ı gördüğüm andan beri bu böyle. Onların burada kalması için çok uğraşmıştım. Nedenini ben de bilmiyordum. İçimden gelen his onun ölmesini istemedi. İçimden gelen his onu daha çok görmek istedi.

Parkta bir salıncakta oturmuş düşünüyordum. Salıncakta düşünmek motive ediyordu. Bunu yapan tek ben olamam değil mi?

Gizem yanımda salıncağa oturduğunda sessizce sallanmaya başladı.

"Altay'ı mı düşünüyorsun?"

Başımı onaylar şekilde salladığımda salıncağı durdurup bana döndü.

"Dora aynı hataya düşmeni istemiyorum."

"Gizem karşında artık o ergen saplantılı çocuk yok."

"Dora ona karşı hislerin ortada. Betşa'dan son atılanları kabul ettiğimiz de çok kayıplar verdik."

"Biliyorum!" dediğimde sesim ister istemez yükselmişti. "Ben annemi ve en yakın arkadaşımı kaybettim."

"Abim olsa yine umut dolu saçma konuşmalar yapardı." dedi Gizem ağlamamak için dudaklarını sıkarken. "Onu çok özlüyorum."

Bakışları göğe dikmiştim. Ağlamadan önce yaptığım klasik hareketimdi. Gizem'in yanında ağlamaktan çekinmezdim. O benim kardeşim gibiydi.

"Sanırım ben de aynı hataya düştüm Dora." dedi gözünden bir damla akarken. "Çağla'ya olan hislerimi engelliyemiyorum."

"Sen aşık mı oldun?" dedim şaşkınlıkla. "Sen kimsin ve Gizem'e ne yaptın?"

"Bakışlarında kendimi buldum ben Dora."

"Ona güveniyor musun?"

"Bilmiyorum. Sen güveniyor musun Altay'a?"

"Bilmiyorum."

İkimiz tekrar sessizce sallanmaya devam ettik. Geçen yaşanan olayların hepsi benim suçumdu. Hepsi ben ve aptal hislerimin suçuydu.

"Abim olsa ne derdi biliyor musun?"

"Hayatını yaşa Dora." dedim gülümseyerek. Babamın emirleri altında kaldığımda bana hep bunu söylerdi.

"Ve ölmeden önce son kelimesi bu oldu." dedi Gizem. "Kendini öldürmeden önce."

"Arkasından ağladığımızı bilse bizi öldürürdü." dedim bir yandan gülümserken bir yandan ağlıyordum.

"Şu an tekrar bir yerden çıkıp bana aptal şakalar yapması için her şeyimi verirdim."

Anlık olarak Gizem de ağlamaya başlamıştı. Ayağa kalkıp kollarımı açtığımda kalkıp bana sarılmıştı.

"İntikamını alacağız." dedim saçlarıyla oynarken. "Akad'ı devireceğiz. Betşa'yı yok edeceğiz."

"Onlarda öyle olmaz değil mi?" diye fısıldadı Gizem.

"Olmazlar değil mi?"

Tekrar yanlış insandan hoşlanmam değil mi?

***

Eve döndüğümde Altay kapıda beni bekliyordu. Ona tuhaf bakışlarımı atarken kapıyı açtım. Tam kapatacakken ayağını araya koydu ve içeri girdi.

"Ne var Altay?"

"Dora ben uyuyamıyorum." dedi aniden bana sarılırken. "Aptal rüyalarımdan çıkamıyorum."