Kaçış•bxb ✔️

*21*

•Altay•

"O benim babam." dedim Dora'ya dönerken. "Dora onu içeri almalıyız."

"Bebeğim tek başıma buna karar veremem."

"Dora lütfen." dedim elini tutarken. "Dışarıda kalırsa ölebilir."

"Altay üzgünüm."

Kameradan babama baktığımda çok korkmuş gözüküyordu. Neredeyse ağlayacak gibi hissediyordum. Onları gittiğimden beri hiç görmemiştim. Onları gerçekten özlemiştim.

"Dora." diye mırılandım dolan gözlerim ile. "Ona zarar gelsin istemiyorum. O benim babam."

"Güzelim yapma böyle." dedi göz yaşımı silerken. "Altay elimde değil üzgünüm."

"Bizi içeri almıştın?"

"Bunun için bile büyük bir risk almıştım. Size güvendiler. Ama ona güvenirler mi bilmem."

"Onu ölüme terk edemem!"

"Bak sen ağlayınca çaresiz kalıyorum." dedi yüzümü avuçları içine alırken. "Bir yolunu bulacağız tamam mı? Babam ile konuşacağım."

"Ya çok geç olursa."

"O zaman acele etmeliyiz." dedi elimi tutup dışarı çıkarken. "Ben babam ile konuşacağım. Bir şekilde onu içeri almaya ikna edeceğim tamam mı? Daha fazla ağlama."

"Seni seviyorum Dora."

Kollarımı boynuna dolayıp ona sarıldığımda saçıma kısa bir öpücük bıraktı.

"Şimdi acele etmeliyiz." dedi elleri belimde iken. "Sen ikizlere söyle Fırat abi ile konuşun dışarıdan içeriye girmemiz gereken şifreyi biliyorum ama içerden kapıları açan şifreyi tek o biliyor."

Başımı onaylar şekilde salladığımda dudağıma kısa bir öpücük bırakıp o eve doğru gitmişti ben de parka diğerlerinin yanına gittim. Aynı şekilde takılmaya devam ediyorlardı.

"Çocuklar!" dedim yanlarına doğru koşarken. Nefes nefese kalmıştım.

"İçeri mutant falan mı girdi ne bu hız?" dedi Alper.

"Sadece köpek kovalıyorda olabilir." dedi Doğu.

"İyi de burada köpek yok ki?" dedi Gizem.

"Susun da çocuk konuşsun." dedi Yiğit sallandığı salıncaktan kalkıp yanıma doğru gelirken. "Sorun ne Altay?"

"Babam atılmış!"

"Ne?" dedi Çağla. "Nerede gördün? Yoksa sen müneccim oldun da bizim mi haberimiz yok?"

"Bilgisayarlara bakmam gerekti."

"Neden?" dedi Doğu.

"Bir merak etme be!" dedi Batı.

"Ve kameralardan babanı mı gördün?" dedi Umut. Başımı anında onaylar şekilde salladım.

"Onu içeriye almalıyız!"

"Diğerleri ile konuşmadan bunu yapmazlar." dedi Batı. "Tek başımıza verebileceğimiz bir karar değil."

"Dışarıda ölür!"

Yiğit beni kendine çekip sarıldığında o ana kadar titrediğimi fark etmemiştim. Onları bırakıp gitmek istediğim için vicdan azabı çekiyordum. Şimdi ise onu ölüme terk edemezdim.

"Dora halleder." dedi Yiğit fısıldar şekilde. "Sakin ol aptal!"

"Aptal olan sensin." dediğimde omzuma vurmuştu.