Kaçış•bxb ✔️

*46*

•Yiğit•

Alper çıktığında peşinden çıkmıştım. Alt seviye de o kadar zaman geçirmişti ki hepsinin ailesi gibi olduğuna emindim.

Başta yalnız kalması gerektiğini düşündüm ama ben oydum o da ben beraber iken her şeyi daha kolay atlatırdık.

Yaşadıklarımız normal şeyler değildi ve hepimiz yoruluyorduk. Hepimizin tek istediği artık her şeyin bitmesi.

Alper'i bulduğum da bir ağacın dibine çökmüş elleriyle yüzünü kapatmıştım. Yanına gidip yere çökerken ellerini yüzünden çekip yüzünü avuçlarım içine aldım.

Alper'i daha önce sık sık ağlarken görmemiştim. Onu bu halde görmek içimde bir şeylerin parçalanmasını sağlamıştı.

Ona sarıldığımda o da kollarını belime sararak kafasını boynuma gömmüştü.

"Orada herkes zaten zor zamanlar yaşıyordu. Hepsi sadece oradan çıkıp başka bir yerde kalmak istiyordu. Benden daha çok yaşamayı hak eden insanlar vardı."

"Böyle deme, sen onlar için çok çabaladın Alper. Herkes için çok çabalıyorsun. Yaşamayı hak ediyorsun."

Geri çekilerek tekrar yüzünü avuçlarımın içine aldım.

"Akad'ı bir gün tamemen yok edeceğiz. Bir daha hiç kimsenin ölmesine izin vermeyeceğiz."

Göz yaşlarını silerek gözlerine yakın bir yere kısa bir öpücük bıraktım.

"Beni ağlarken görmeni istemiyorum."

"Asıl ağlarken yanında olmalıyım. Ağlarken göz yaşlarını silmeliyim. O göz yaşlarında öpmeli ve bir daha akmamasını sağlamalıyım."

"Kesinlikle verdiğim en iyi karar seni sevmek oldu."

"Buna sen karar vermedin ki! Kalbin karar verdi."

"O da ben değil miyim?"

"O bizden bağımsız çalışıyor."

Dolan gözleri gülmeye başladığında ben de gülümsedim.

"Bunun intikamını alacağız. Ve yüzlerce insanı daha kurtaracağız."

"İnsanlık artık değişecek değil mi?"

Başımı onaylar şekilde salladığım da tekrar sarılmıştı. Bu sefer bir şey demeden saçlarıyla oynayıp daha iyi hissetmesini istemiştim.

"Bugün ava gidecek misin?"

"Hâlâ bir sürü mutant olduğuna eminim."

"Üç gündür hep dışarıdasın ve artık dinlenmem gerek."

"Daha binlercesi varken nasıl burada kalabilirim ki?"

"Alper senin için endişeleniyorum. Hiç uyumuyorsun. Bugün dinlen olur mu?"

"Hey avcılar bensiz bir hiç! Mükemmel Alper olmadan yapamazlar."

"İşte benim tanıdığım Alper bu."

"Sevdiğin Alper hangisi?"

"Hepsi."

Alper gülümseyerek dudaklarımızı buluşturduğunda karşılık vermiştim.

"Ben ağlayan bir Alper ve Alper ağladığı için ağlayan bir Yiğit beklemiştim." dedi Doğu yanımıza gelirken.

"Sen Altay'ın verdiği görevi yapsana!"

"Altay çok hızlı konuşuyor ve benim beynim yanıyor!"

"Beynin mi vardı?" dedi Alper. "Arada belli et unutuyoruz."