Panzehir 🌙 Texting

🌙 7.3

Satır aralarını sahipsiz bırakmayınız, lütfen...

Beğenmeniz dileğim ile... ❦

🌙

🌙

"Akşam olur karanlığa kalırsın,
Derin derin sevdalara dalarsın.
Oy gelin gelin, sevdalı gelin.
Öldürdün beni..."

Saçlarımın arasında aheste aheste gezdirdiğim saç fırçası kulaklarıma dökülen tatlı melodinin etkisiyle durakladı, yavaşça ahşap konsolun üzerine bıraktım. Oturduğum küçük puftan ayaklanırken sesin kaynağını algılamak için fark etmeden tüm dikkatimle odaklanmıştım.

Çıplak ayaklarımın uçlarında süzülerek eşiği atlayıp sağ tarafıma düşen odanın kapısına yöneldim. Aralıktı. Cılız parmaklarım kapının metal sapına dolanırken başımı aralıktan sessizce uzattım.

Kamer'in sesiydi.

Annesinin başını dizlerinin üzerine yatırmış, uzun saçlarını özenle tarıyordu. Mavilerinde şefkâtin daha öncesi hiç rast gelmediğim kudretli bir tonu, hayranlıkla annesini izliyordu. Tarağın dişlerinin arasından kayan saçlarını tellerini sol eliyle okşuyor, dudaklarında aynı türkünün farklı mısraları diriliyordu.

"Bülbül ne ötersin yerin mi yoktur?
Yoksa benim gibi derdin mi çoktur?
Oy gelin gelin, sevdalı gelin.
Öldürdün beni..."

Annesine aşık bir erkek çocuğuydu, muhakkak.
Bütün çocuklar gibi, hatta belki biraz daha fazlasıyla.

Dudaklarıma işleyen tebessümün farkına varmadan sıska bedenimi dikkatini çekmemeye özen göstererek dikildiğim yere bıraktım, kapı eşiğine yavaşça oturdum.

Annesinin saçlarını tarama işini bitirdiğinde yanındaki konsolun üzerine tarağı bırakıp parmak uçlarını herbir teline dokunmaya itina vererek saçlarında gezdirdi. Birkaç tutamı ayırıp birbirlerinin arasından geçirip örmeye başladığında göğsümün kemik kafesinin ısındığını hissettim, sanki buzullarla kaplanmış parmaklıklarının sesindeki ısıdan mıdır, yoksa seyr ettiğim manzaranın imrenilesi güzelliğinden midir bilinmez erimeye başladığını fark ettim.