Bilinmeyen Numara: Dizginlerini an olsun bırakmadığın öfkenin seni zehirlemesine daha ne kadar müsaade edeceksin?
(Görüldü.) ✔✔
Kamer: Sanane?
Bilinmeyen Numara: Ben... Bilmem...
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🌙
Bir adamıçok sevebilirdiniz.
Gülüşünü, bakışlarını, kalbini, duruşunu ve her halini fazlasıyla sevebilirdiniz.
Ancak, biradamın ruhundaki yaralarını, her kesiktensüzülen kanın aldığı kavisi, berelerinin şeklini, sızılarını, yalnız sizin merheminizi bekletmişçesine yaralarına şifa olmaktan kaçınanşeyleri sevemezdiniz; benim gibi.
Benim kadar sevemezdiniz.
Ahh benim ay ışığım...
Omzuna yaslı başımıkaldırmadantelevizyon ekranındaki filme odaklanmayı denedim, yeniden ve yaklaşık kırkbeş dakikadıryapmaya çabaladığım gibi. Önümüzdeki tepside bulunan çay bardağıma uzanıpdudaklarımagötürdüm, birkaç yudum aldım.
"Filmdeki uzay gemisi çok etkileyici değil mi ay parçam?"
Bardağı tepsiye bırakmaküzere eğildiğimde yönelttiği soruyla durakladım. Elalarımı ürkekçe televizyona çevirip tek kelimesinianlamadığım filme baktım ve ekranda gördüğümkadın ile adam uzay gemisinden çok otantik bir apartman dairesinde gibiydiler, ancak filme odaklanamayışımı belli etmemek adınabaşımlaonayladım, sorusunu.
Kaşlarını çattı. Kumanda ile filmi duraklattıktan sonraişaret ve baş parmağı ileçenemikavrayıpbaşımı dikleştirdi. "Geçsin diye paylaştım ay parçası."
Üst kirpiklerimin kasvetli perdesinden güzelçehresimerceğime yansırken dudaklarımı milimlik kıvırdım.
İfadesindeki ciddiyettenödün vermedi. "Acısı sana geçsin diye değil, iyileşsin diye anlattım." dedi, alnı alnıma düştü. "Sen zaten yeterince yaralısın ay parçam. Kanatların bere içerisinde kelebeğimin." derken cümlesininaralığında parmak uçlarımıdudaklarınakapadım.
