မဟောင်းတဲ့ပုံပြင်

Chapter 43

Unicode

ပြည့်သူ အလုပ်ရခဲ့ပါသည်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အလုပ်အမြန်ရသည့်အတွက် သူပျော်ပါသည်။ အလုပ်တက်ချိန်က မနက် ၈ မှ ညနေ ၅ နာရီထိဖြစ်သည်။ရုံးကတော့ ကွန်တိန်နာတွေထားတဲ့ ဗိုလ်တစ်ထောင်ဆိပ်ကမ်းနှင့် နီးတဲ့ ဗိုလ်တစ်ထောင်ဖက်မှာပဲဖြစ်သည်။ ရုံးကိုတော့ YBSစီးပြီးတော့ သွားသည်။ တစ်ခါတစ်လေ ကိုကိုနှင့် ညစာအတူစားဖြစ်တဲ့ ရက်တွေမှာတော့ ကိုကိုက လာကြိုပေးသည်။ ကိုကို သင်တန်းမှာ စာသင်ပေးတဲ့ရက်တွေကျတော့ အတန်းချိန်က ည၈ နာရီမှဆင်းတာမို့ အဲ့ရက်တွေမှာတော့ သူက ကိုကို့ကို သွားစောင့်ပေးသည်။ ကိုကို့သင်တန်းက လှည်းတန်းမှာမို့ သူနေတဲ့ စမ်းချောင်းနဲ့လည်းသိပ်မဝေးတော့ အဆင်ပြေသည်။

တစ်နှစ်မှ တစ်ခါလောက်တွေ့ခဲ့ရတဲ့ LDRS ကနေ အခုလို နေ့တိုင်းလိုလို Dateလို့ရသည့်အနေအထားကို အကျေနပ်ကြီးကျေနပ်နေမိသည်။ စနေတနင်္ဂနွေ ပိတ်ရက် မှာဆိုရင်တော့ ကိုကိုနှင့် နှစ်ယောက်တည်း dateသည့်အခါ date သည်။ ကိုဇင်တို့ အားလျှင် သူတို့နှင့် စုပြီးတွေ့ကြသည်။ တစ်ခါတစ်လေတော့ မမအိလေးတို့ shopping ထွက်တာကို အထုပ်ဆွဲလိုက်ပေးရသည်။ ကိုကိုမအားသောအခါမျိုးမှာဆိုလျှင် သူတစ်ယောက်တည်း အဖော်လိုက်ပေးရသောအခါမျိုးတွေလည်းရှိတတ်သည်။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ မမအိလေးတို့၊ မမမေသူတို့ shopping ထွက်သည့် JS တ်ို့ St.John mall တို့ Myanmar Plazaတို့ ဘယ်သွားသွား သူနဲ့က သွားရေးလာရေးလွယ်ကူသည်လေ။

"ကလေးရေ
အားလား
ဘယ်ကိုလာခဲ့ပါဦး" ဆိုပြီး ဖုန်းဆက်ခေါ်တတ်သည်။ ကိုဇင်တို့က သူရောက်လာတော့ ဝမ်းသာနေကြသည်။ ဘာလို့ဆိုတော့ အရင်က သူတို့ပဲ ချောဆွဲခံရတာ။ အခုတော့ shopping ထွက်ရင် ကိုဇင်တို့ထက် စိတ်ရှည်ရှည်နဲ့လိုက်ပေးတဲ့ သူ့ကိုပဲ တာဝန်ပေးကြသည်။ မမအိလေးတို့က သူ့ကို မောင်လေးတစ်ယောက်လို ဝိုင်းပြီးချစ်ပေးကြတာဖြစ်သည်။ခေါ်ရင်လည်း သူ့ကို ကလေးလို့ပဲခေါ်ကြသည်။ ကိုကိုပြောခဲ့သလိုပဲ သူတို့နှစ်ယောက်ဖက်က အတိအလင်းဖွင့်ဟမကြေညာပေမယ့် ကိုကိုနှင့် သူဘယ်လိုပတ်သတ်တာကို သဘောပေါက်ကြသည်။ သူတို့နှင့် shopping ထွက်တဲ့အခါ သူ့ဖက်ရှင်ကိုသူတို့ဘာသာတိုင်ပင်ပြီး အဝတ်အစားကို သူတို့ဝယ်ခိုင်းသာတာဝယ်ဝတ်ဖြစ်တော့သည်။ တစ်ခါတစ်လေဆို သူတို့က ကိုကို့ကိုပင်
"ဟဲ့
ကလေးနဲ့ လိုက်မယ့် အဝတ်အစားလေးတွေ
ငါဝယ်နေကျ online shop မှာတွေ့လို့ မှာလိုက်ပြီ
နင်ရှင်းပေးလိုက်" ဆိုပြီး တစ်ချက်လွှတ်အမိန့်ချတတ်သေးသည်။ ဘာဖြစ်ဖြစ် သူကိုယ်တိုင်လည်း အမ၊ ညိီမ မရှိခဲ့တော့ မမအိလေးတို့ကို တကယ်ခင်မိပါသည်။ ကိုယ့်အမတွေလိုပဲ ခံစားမိသည်။